titel

Robert Tear & London Philharmonic Orchestra & Choir o.l.v. André Previn

Berlioz wordt herinnerd om zijn liefde voor het grootse en zijn Grande messe des morts is zeker 'groots'. De mis vereist een enorm koor, een orkest van meer dan tweehonderd musici en is geschreven voor de enorme ruimte van Les Invalides in Parijs. Het scheelde echter weinig of het werk was nooit gespeeld. Berlioz had in 1837 de opdracht gekregen om een requiem te schrijven voor de herdenking van de revolutie van 1830, maar de herdenking werd om politieke redenen afgeblazen. De woeste componist overreedde de Franse regering uiteindelijk om het werk te spelen tijdens de staatsbegrafenis van generaal Damrémont, die gesneuveld was in Algerije.

De uitvoering vond plaats in Les Invalides in december 1837. De gebeurtenis kende haar eigen dramatische momenten, door Berlioz opgeschreven in zijn vermaarde Memoirs: 'Een van de koorleden werd hysterisch en de pastoor van de parochie huilde na de dienst een kwartier lang bij het altaar.' Hoewel het werk 'groots' is, met een 'Tuba mirum' van vier van elkaar gescheiden koperensembles en zestien pauken, is het ook een verstild, bijna ascetisch werk. In de 'Hostias' weet Berlioz bijvoorbeeld met slechts drie hoge fluiten en acht lage trombones een opmerkelijk en ingrijpend akkoordeffect te bereiken.

Een en ander laat zich lastig opnemen, maar de uitvoering van André Previn uit 1980 wordt gekenmerkt door impact en sfeer. Hij weet de lichamelijke spanning van Berlioz' grote momenten goed te vatten, maar geeft ook de intieme secties vakkundig vorm, zwelgend in de originaliteit van de orkestratie.

nr = 4099

nr1 = 4