juni 2013

Purcell, Morley & Tomkins: English Royal Funeral Music

Vox Luminis o.l.v. Lionel Meunier

Je voelt echt dat de muzikanten op een missie zijn als een stuk dat zo ogenschijnlijk bescheiden is als Morley’s In the midst of life, met zo’n expressieve kracht kan worden vormgegeven.

Dus hier zijn ze weer – de winnaars van de Gramophone Recording of the Year van vorig jaar zijn terug met een nieuwe cd, waarvan delen zijn opgenomen op de dag nadat Lionel Meunier zijn dankwoord hield met verbijstering, charme en een innemende verrassingsvloek. Die winnende cd was een programma dat het hiernamaals omarmde, opgebouwd rond Schütz’ Musicalische Exequien en de nieuwe is een andere ontmoeting met de sterfelijkheid, dit keer met muziek voor de begrafenis van Maria II van Engeland als kern. Volgens recent onderzoek betekent dit een sequentie gemaakt van Morley's Funeral Sentences plus Purcells eenvoudigere versie van Thou knowest, Lord, samen met zijn March and Canzona voor koperblazers en hobobandmarsen van Paisible en Tollett, maar dit is geen reconstructie-cd en er is ook ruimte voor Purcells intense eerdere versies van de Burial Sentences, evenals zijn elegie voor Maria, O dive custos (uitgevoerd door twee prachtig op elkaar afgestemde, zuiver klinkende sopranen uit de groep), en nog twee van zijn beste volledige anthems. We krijgen ook Weelkes' madrigaliaanse klaagzang voor Morley, Tomkins' zelden gehoorde, laaggestemde Burial Sentences en zijn oprechte Sad Pavan for These Distracted Times.

Het is dus een zorgvuldig gethematiseerd programma, met een aantal van de beste muziek uit het 17e-eeuwse Engeland; maar er is duidelijk ook veel aandacht besteed aan de uitvoeringen. Net als voorheen wordt de muziek grotendeels lichtjes in een gastvrije akoestiek gebracht – je zou het een klassiek ‘Engels’ koorgeluid kunnen noemen – maar elk vermoeden van coolheid wordt gemakkelijk weggenomen door de toewijding aan de betekenis van zowel de muziek als de tekst. Je zou hetzelfde verwachten in de nauwe details van Purcells woordzetting – hier gerealiseerd met een goed begrip – maar je kunt echt voelen dat de muzikanten op een missie zijn wanneer een stuk dat zo uiterlijk bescheiden is als Morleys In the midst of life met zo'n expressieve kracht kan worden vormgegeven. Vox Luminis heeft opnieuw het hart geraakt met hun kalme interpretatieve intelligentie en vocale schoonheid.

So here they are again – last year’s Gramophone Recording of the Year winners back with a new disc, parts of it recorded the very day after Lionel Meunier was making his acceptance speech with bewilderment, charm and an endearing surprise expletive. That winning disc was an afterlife-embracing programme built around Schütz’s Musicalische Exequien and the new one is another meeting with mortality, this time with music for the funeral of Mary II of England at its heart. Following recent researches, that means a sequence made from Morley’s Funeral Sentences plus Purcell’s simpler version of Thou knowest, Lord, along with his March and Canzona for brass, and oboe-band marches by Paisible and Tollett, but this is not a reconstruction disc and there is also room for Purcell’s intense earlier settings of the Burial Sentences, as well as his elegy for Mary, O dive custos (performed by two beautifully matched, pure-toned sopranos from the group), and two more of his finest full anthems. We also get Weelkes’s madrigalian lament for Morley, Tomkins’s rarely heard, low-voiced Burial Sentences and his heartfelt Sad Pavan for These Distracted Times.

It is a carefully themed programme, then, offering some of 17th-century England’s finest music; but much thought has clearly gone into the performances as well. As before, the music is for the most part floated lightly into a welcoming acoustic – one might call it a classically ‘English’ choral sound – but any suspicions of coolness are easily dispelled by the commitment shown to the meaning of both music and text. You would expect as much in the close detail of Purcell’s word-setting – realised here with sound understanding – but you can really sense that the musicians are on a mission when a piece as outwardly unassuming as Morley’s In the midst of life can be shaped with such expressive power. Once again, Vox Luminis have touched the heart with their calm interpretative intelligence and vocal beauty.