City of Birmingham Symphony Orchestra o.l.v. Sir Simon Rattle
Soms klinkt Thomas Adès' muziek alsof het een geweldige truc met de oren uithaalt: het kan niet, maar het lukt toch. Zijn Pianokwintet en akte 2 van The Tempest hebben een luchtige, idyllische kwaliteit die simpelweg te mooi is om waar te zijn. Het is prachtig en wanneer je wegglijdt in melodische gelukzaligheid, vraag je jezelf af waarom niet alle serieuze nieuwe muziek zulke gedenkwaardige melodieën heeft. Het talent van de componist is dat hij prima met elk idioom lijkt te kunnen werken en het zich eigen weet te maken: je zou Asyla een symfonie in es klein kunnen noemen, maar dat zegt niet zo veel. De toonsoort en titel - de Engelse meervoudsvorm van 'asiel' - worden steeds bedreigd en bijna versplinterd tot een catastrofe. Er is continu spanning. De symfonische eigenschap van het werk is vooral merkbaar door het Mahleriaanse gebruik van een enorm orkest en de beantwoording aan Hans Keilers eis voor een 'grootschalige integratie van contrasten'; in de finale grijpen de thema's van de eerste drie delen ongemakkelijk vreedzaam in elkaar. Zelfs het aantal delen klopt, hoewel Alex Ross'omschrijving van'vier gewelddadig contrasterende symfonische episodes' beter klinkt. Het scherzo uit het derde deel is berucht om zijn alarmerend natuurgetrouwe reproductie van een nachtclub uit de jaren '90, maar ook hier wordt het totaal opgaan in de bonkende ritmes belemmerd door harmonische onrust en door het: idee van een door drugs veroorzaakte schijnvertoning, geïmpliceerd door de ondertitel 'Ecstasio'. Simon Rattle dirigeerde de eerste uitvoering van Asylo en voegde het toe aan zijn laatste concerten als chefdirigent van het Birmingham Orchestra. Deze cruciale opname werd van die concerten gemaakt. Asyla (1997) Thomas Adès 1001_7114.html nr = 7114 nr1 = 7 ./1001werk.php?nr=7113 ./1001werk.php?nr=7115 1001 Klassieke uitvoeringen | 1951-heden
|

Asyla (1999) Iemand kan niet een beetje componeren, net zo min als iemand een beetje zwanger kan zijn. Thomas Adès Aanbevolen 1001 Uitvoeringen 
Living Toys (1998) Thomas Adès Meer visioenen en idylles, Purcell en Elgar in het pastorale genre voorbij strevend. 
America (2004) Thomas Adès Een grootschalig visioen van vernietiging, gebaseerd op teksten van de Maya's 
Piano Quintet & Schubert: Piano Quintet (2005) Thomas Adès Een werk dat zowel verwachtingen vervult als ondermijnt Overige in AppleMusic 
Anthology (2011) Thomas Adès 
Adès Conducts Adès (Live) (2020) Kirill Gerstein & Boston Symphony Orchestra o.l.v. Thomas Adès Kirill Gerstein blinkt uit in het prachtige Pianoconcert van Adès; Dit wordt gevolgd door een werkelijk indrukwekkend verslag van de Totentanz van de componist, waarbij Adès het hele stuk dirigeert. (Gramophone)
|