titel

BBC Symphony Orchestra
o.l.v. Oliver Knussen

De Finse componist Magnus Lindberg schreef een vierdelig werk met oppervlakkige symfonische verwijzingen: het tweede deel is langzaam en strikt, het derde gejaagd en voorbereidend op de finale die ontaardt in een mars, door de componist omschreven als werkend als'een sterke magneet, al het materiaal oppikkend dat eerder in het werk werd gepresenteerd.' Toch weigert Lindberg Aura een symfonie te noemen. Het gebruikt wel de herkenbare symfonische ontwikkelingsprocessen die soms zijn overschaduwd door hun enorme verbruikte energie in hun generatie. De donderende pedaalpunten en koralen die een oplossing verzekeren bij de climax van het eerste en laatste deel demonstreren dat Lindberg zich niet meer tegen een nationale erfenis verzet. Dit is misschien geen Sibelliaanse muziek, maar wel karakteristiek Fins, verheugd in de volledig uitgeruste orkestrale mogelijkheden om abstracte doelen een dramatische stem te geven.

Wat Auro uit het eerdere werk van Lindberg gebruikt, is, geïllustreerd door Kraft, een makkei ijk te waarderen continuïteit. De studies met Gérard Grisey en Stockhausens medewerker Vinko Globokar, het werk met computergeproduceerde muziek en het enthousiasme voor Pink Floyd en de Berlijnse punkstroming zijn allemaal opgenomen in wat Oliver Knussen identificeert als een 'rijke en opwindende beheersing van harmonisch denken op dè lange termijn.'

Knussen kan Lindberg op geen betere manier promoten dan met deze opname. Spelers en dirigent moeten erg hard werken en bijna geen ander orkest heeft dit idioom zo goed in de vingers als het BBC Symphony. Het andere stuk, Engine, is alleen qua arsenaal kleiner. De titel spreekt voor zich en het London Sinforiietta stoomt op adembenemende wijze vooruit.

nr = 7111

nr1 = 7