titel

Adele Anthony & Ulster Orchestra
o.l.v. Takuo Yuasa

Meerdere luisteraars die het eerdere werk van Philip Glass bewonderden, uitten hun ongenoegen toen hij voor conventionelere muzikale krachten ging schrijven dan slagordes van toetsen en houten blaasinstrumenten of erg beperkte solo-instrumenten. Daarbij leek zijn overname van vormen die geheel werden geassocieerd met de meest conventionele concertmuziek - de symfonie, het concert en kwartet - nog een stap terug. Einstein on the Beach verzekerde dat hij nooit met conventionele opera zou worden geassocieerd, zelfs toen opvolgers Akhnaten en Satyagraha meer een compromis met traditie vertegenwoordigden. Toch leek hij eind jaren '80 te hebben ingebonden en vervulde hij de traditionele plaatsen in het soort concertprogramma dat de grootouders van zijn publiek nog zouden herkennen.

Of dit nu een deels pragmatische en deels creatieve beslissing was, is onduidelijk, maar helder is wel dat toen Glass stukken als het Vioolconcert schreef, hij tot een soort overeenkomst was gekomen met ideeën over melodie en conventionele muziekstructuur. Gelukkig verzandde dit niet in zelfimitatie, zoals de prachtige wervelstorm van dit concert bevestigt. Het subtiele polijsten van nagenoeg herhaalde elementen staat nog steeds centraal, net als de achtbaan arpeggio's (hier versterkt door een rommelend decor van slagwerkinstrumenten) en stekende akkoordinterpuncties. Wat er is veranderd,-is de notie van grootte, aangezien dit een componist is die net zo lief werkt met grote brokken geluid als complexe verschuivingen van gekoppelde details. Ondanks de lage prijs, is deze opname zowel intelligent als levendig. Adele Anthony levert een bezielde, bijna katachtige prestatie die Takuo Yuasa wijselijk op geen enkele manier belemmert.

nr = 7099

nr1 = 7