titel

Sydney Symphony Orchestra
o.l.v. Stuart Challender

Toen de schooljongen Peter Sculthorpe Percy Grainger eind jaren '30 tegenkwam in de botanische tuinen van Melbourne, vertelde hij dat hij componist wilde worden. Grainger zei dat als hij een echte Australische componist wilde worden, hij in het noorden, richting eilanden, naar inspiratie moest zoeken. Dertig jaar later had Sculthorpe in zijn baanbrekende Sun Music-serie met vier orkestrale pronkstukken die raad opgevolgd en de traditionele muziek van Indonesië en Zuidoost-Azië als model gebruikt. Toen Earth Cry in 1986 verscheen, was Sculthorpe niet alleen de succesvolste Australische componist, maar was zijn muziek ook kenmerkend 'Australisch', met didgeridoo-achtig gezoem door de bas en strijkers glissando's die klinken als zwermen wilde vogels boven de noordelijke draslanden.

Earth Cry's nationalistische opzet was expliciet en hield zich ver van de Europese esthetica door het gebruik van een voetstampend thema, afkomstig van het Arrernte volk in centraal Australië, waarmee het stevig in de Australische outback-aarde stond. Earth Cry is een Australische klassieker; donker en broeiend, intens dramatisch en aangrijpend met een ongerepte orkestrale kracht (denk Sibelius gekruist met The Rite of Spring ergens bij een diepe kloof in het Noordelijk Territorium), zowel een paradepaardje als een werk vanuit een uniek antropologisch en geografisch Australisch oogpunt.

Deze hartstochtelijke uitvoering uit 1989 vangt de nationale trots van een zelfverzekerd Sydney Symphony Orchestra, verfrist door een triomftocht door de VS het jaar daarvoor. Het eert ook de gerespecteerde Australische chef-dirigent Stuart Challender die helaas slechts twee jaar later stierf.

nr = 7098

nr1 = 7