titel

SWR Sinfonieorchester
o.l.v. Sylvain Cambreling

Geen enkel werk kan de veranderlijke natuur van Hans Werner Henze's productie samenvatten, maar deze cd van Hanssier symboliseert mooi de twee fysieke en spirituele thuislanden van een componist die zelfbewust de mantel der Duitse symfonie droeg toen hij de Alpen overstak naar het speelsere Italiaanse vocale temperament. Henze had zijn Zesde symfonie in 1969, op het hoogtepunt van zijn politieke activisme, in Cuba geschreven: dit wees natuurlijk op een verwerping van de Duitse geschiedenis, het fascisme .dat hij verachtte in de persoon van zijn vader en de heilige koe der traditie. Toen het Berliner Philharmoniker opdracht gaf voor een Zevende in 1983 bleken deze veronderstellingen onjuist: het werd een 'Duitse symfonie die over Duitse zaken gaat' en zijn late periode inluidde, vergelijkbaar met die Richard Strauss door de overdadige verzoening met het verleden.

De vier delen snellen zich naar een hoogtepunt van vernietigende grauwheid. De dans in het eerste deel tuimelt van de ene ramp in de andere - hoewel de pure energie van Beethovens Zevende misschien op de achtergrond aanwezig is. Het tweede deel,'begrafenisode' eindigt uiteindelijk in Blauwbaards 'meer van tranen'; de Bartók die zo veel energie gaf aan Henze's eerdere werken is nooit echt verdwenen. Een scherzo zo zwart als een van Mahler leidt de finale in, een orkestrale zetting van een gedicht van Hölderlin 'een laatste apocalyptisch visioen van een koude en sprakeloze wereld zonder menselijk leven.'

Dit is niet het beste werk van Henze - meesterwerken uit de jaren '60 als Tristan, Elegy for Young Lovers en The Raft of the Medusa zijn uit de catalogus gehaald - maar zal ongetwijfeld indruk maken.

nr = 7091

nr1 = 7