titel

Orchestre National de France
o.l.v. Yves Prin

Tristan Murail is wellicht vooral bekend als ondes-martenot bespeler - het elektronische toetseninstrument dat roem vergaarde door Messiaens partituren - maar zijn eigen muziek demonstreert dat hij een van de origineelste Franse componisten uit de post-Messiaen generatie is. Hij is een van de grondleggers van 'spectrale muziek', een compositiestijl die elektronische technieken gebruikt om terug te keren naar elementair geluid, met harmonieën en structuren die uit natuurlijke harmonische toonladders ontstaan in plaats van de wejgetempereerde die sinds Bach de westerse muziek domineert. Het is daarom acceptabel dat zijn doorbraak de naam draagt van een van de twee landmassa's waaruit de aarde miljoenen jaren geleden bestond.

Gondwana kan poëtisch worden beluisterd, als een geluidsgeschiedenis van die enorme massa die zichzelf door uitbarsting, onderdrukking en uitbreiding opnieuw heeft gevormd. Een abstracter oor hoort de serie enorme golven die tussen de extremen van 'pure' consonante koralen en 'vieze' lawaaiuitbarstingen spoelen. Onder het turbulente oppervlak van Gondwana ligt echter het idee van een monumentale kracht, refererend aan de klassieke Indiaanse legende van een continent in zee, waar de tijd zeer langzaam tot niet verstrijkt. Deze aandacht voor gelijke en contrasterende tempo's van muzikale verandering is één manier waarop Murail en zijn tijdgenoten door Sibelius waren geïnspireerd en de Sibeliaanse onvermijdelijkheid en intensiteit zijn in de exploderende finale en coda aanwezig. De enige verkrijgbare opname is die van de sfeervolle wereldpremière.

nr = 7084

nr1 = 7