BBC Symphony Orchestra
o.l.v. Zoltan Peskó
Van de componisten die Darmstadt in de jaren '50 een laboratorium voor muzikale ontdekkingen maakten, was Bruno Maderna de minst doctrinaire. Zijn werk als wetenschapper en dirigent van het breedste scala aan westerse muziek verrijkte zijn toewijding aan serialiteit, waarvan Stockhausen de bekendste leider was. In zijn late orkestrale werken, met Aura als hoogtepunt, volgt Maderna Stockhausens verdeling van orkest in groepen, maar niet diens onderhoudende, organische streven. De componist zei: 'De titel refereert aan de radiatie van alle mogelijke gevolgen die uit een centraal muzikaal onderwerp voortkomen.' Maderna vermengde precieze notatie en gecontroleerde improvisatie met een speelsheid waarmee de Duitse componist niet zou instemmen. Zijn orkestverdeling is duidelijk en vrij consistent; de strijkers schilderen een achtergrond voor de melodische traceringen van de blazers, die soms door uitroepen van koperblazers worden onderbroken.
Een tweede sectie volgt een model van continuïteit, geleid door hobo. Dit model wordt door een bundel zonlicht van slagwerk bedreigd en dan uiteengedreven naar de vier blazers. De energie hiervan wordt opgenomen in fanfarefragmenten om zich over te geven aan een ongekunsteld fluitstatement dat, zoals Arnold Whittall schrijft/het perfecte antwoord is op de voorafgaande aanhoudende en ambitieuze intensiteit.'
Van de twee verkrijgbare opnamen is die van Giuseppe Sinopoli openhartiger en wellicht beter voorbereid, maar Zoltan Pesko vangt Aura's continuïteit beter. De Fonit cd bevat ook twee stukken voor soloviool die verder aantonen hoe Maderna seriële muziek kon laten zingen.
nr = 7065
nr1 = 7
Dallapiccola: Three Questions with Two Answers - Maderna: Aura (1978)
'De titel refereert aan de radiatie van alle mogelijke gevolgen die uit een centraal muzikaal onderwerp voortkomen.'
Bruno Maderna
Overige in AppleMusic
