Philharmonia Orchestra
o.l.v. Elgar Howarth
Zijn kennismaking als student met Satie's Gymnopédies is een minder bekende invloed op de artiest die door Lord Gwonie (toen voorzitter van de Kunstraad) werd omschreven als de leidende levende Britse artiest in elk medium. Satie's pianostudies blikken zijdelings op hetzelfde onderwerp; in de laatste vijftig jaar heeft Birwistle de aard van deze blik uitgebreid en ingeperkt in de uiterst fascinerende verhandelingen over het voortschrijden van tijd. Hetzelfde, vaak mythische verhaal wordt verteld uit verschillende perspectieven, betrekt ons in de complexiteiten maar houdt ons ver van de details. Een motief wordt door allerlei harmonische lampen beschenen, niet om het motief te zien veranderen, maar onze waarneming ervan.
Birtwistle werkt in het monumentale en tijdloze en zoals zijn biograaf Jonathan Cross zegt, hoeft de 'onverbiddelijk modernistische buitenkant' niemand te verblinden voor de melodiedraad die door een werk als The Triumph of Time loopt. Het thema komt uit Pieter Brueghels gravering van een begrafenisprocessie en refereert aan Ligeti's Le grand macabre, hoewel Birtwistle zich verre houdt van de zotheid van deze Hongaar. Een herhaald saxofoon motief en lange melodie voor althobo ontaarden in compacte uitbarstingen van energie en blijven doelloos voortschrijden.
De continue afwezigheid van de Argo-opname van Pierre Boulez maakt NMC's heruitgave van een Collins-cd onschatbaar, niet in het minst vanwege de geluidstechniek. Birtwistle's met eigenaardigheden belaste orkest was misschien ontstaan uit zijn ervaringen als klarinettist en minachting voor het metropolitaanse raffinement van de orkestrale cultuur.
nr = 7064
nr1 = 7
The Triumph of Time, Ritual Fragment & Gawain's Journey (2012)
Een herhaald saxofoon motief en lange melodie voor althobo ontaarden in compacte uitbarstingen van energie en blijven doelloos voortschrijden.
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
