Arditti String Quartet
Vanaf zijn Eerste kwartet tot de climax in ontwikkeling in de Derde, verenigde Carter abstracte concepten met hun dramatische realisatie; in dit geval de verlening van een individuele persoonlijkheid aan elk ensemblelid. In al zijn kamermuziek streeft hij naar een onderhoudende flexibiliteit, zelfs op momenten in de Derde wanneer het niet hoorbaar is wat er wordt gezegd. Carter noemt zijn overzicht voor toonhoogte en ritme voor dit kwartet veelzeggend een rijmschema. In zijn streven naar 'een zowel organische als fragmentarische vorm', deelde hij het kwartet op: de tweede viool en cello zijn Duo II en de viool en altviool Duo I en worden gevraagd in rubato, dwars door de maatlijn, te spelen.
De duo's spelen onafhankelijke stukken met eigen intervallen en gerelateerde ritmes. Duo I opent furioso, terwijl Duo II langere noten gebruikt, met aanduiding maestoso. Als ze na zo'n vijf minuten allebei'pizzicato giusto'spelen, botsen de duo's even, maar meestal draaien ze om elkaar heen: de muziek van elk duo wordt herhaald, maar nooit in dezelfde combinatie. Na een tijdje heeft dat hetzelfde effect als het bekijken van een voorwerp uit allerlei hoeken.
In alle vier de opnamen (twee met de eerste vertolkers, het Juilliard Quartet, en twee met het Arditti Quartet) wordt gebruik gemaakt van stereoverdeling zodat de duo's zo ver mogelijk uit elkaar zijn geplaatst. De eerste Arditti-versie is met zijn luidruchtige enthousiasme de moeite van het zoeken waard. Hun recentere opname, uit een set van de eerste vier kwartetten, heeft echter de markt voor zichzelf en is onontbeerlijk.
nr = 7061
nr1 = 7
Music for String Quartet (1987)
De duo's spelen onafhankelijke stukken met eigen intervallen en gerelateerde ritmes.
1001 Klassieke uitvoeringen
Niet (meer) in Apple Music
Overige in AppleMusic
