Sara Laimon, Steven Beek
& Ensemble Sequitur
Elliott Carter, geboren in New York in 1908, zegt dat zijn Dubbelconcert 'de indruk wekt doorlopend te zijn, zich van begin tot eind constant ontwikkelt.' De krachtverdeling doet oppervlakkig denken aan concerto grosso - klavecimbel en piano worden omringd door een negentallig 'orkest' - maar de imitatie uit het oudere model is vervangen door een dominante dynamiek van Aristotelische antitheses, waardoor (nauwelijks vervulde) hoop op een synthese wordt gewekt. In feite ligt de klassieke basis van dit werk in Carters studie van de Romeinse filosoof Lucretius die het vloeiende karakter van deze wereld waarnam, een opvatting die verder werd ontwikkeld door Alexander Pope.
Met een trefzekere en zelfs klassieke visie op verhoudingen, achtervolgt het centrale adagio andere, complementaire interactiemodi, geleid door de blazers van elke groep (misschien geïnspireerd door de langzame delen in Mozart pianoconcerten) die hun collega's inspireren tot een balletachtige delicaatheid van beweging. Het bevat zelfs een climactisch duet tussen solisten en een moment van complete stilte, dat aan de neoclassicistische Stravinsky doet denken, zwevend tussen spijt en opleving, voordat de wedstrijd wordt hervat en de eerdere cadens van de klavecimbel in evenwicht wordt gebracht met de onvermijdelijk dominantere pianosolostukken.
Er waren twee superieure opnamen van Dubbelconcert op lp verkrijgbaar, met klavecimbelspeler Paul Jacobs (sommigen verkiezen de CBS uitvoering, gedirigeerd door Frederick Prausnitz). Deze cd-opname van de New Yorkse Sequitar groep heeft een intimiteit die de exactheid en balans van deze woeste partituur goed doet.
nr = 7040
nr1 = 7
Concertos (2003)
De opname van Sequitar heeft een intimiteit die de exactheid en balans van deze woeste partituur goed doet.
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
Sonata for Flute, Oboe, Cello & Harpsichord, Sonata for Cello & Piano, Double Concerto for Harpsichord (2005)
Contemporary Chamber Ensemble o.l.v. Arthur Weisberg
The Minotaur, Piano Sonata, Two Songs (1990)
Paul Jacobs & New York Chamber Symphony o.l.v. Gerard Schwarz
