titel

Nora Shulman, Alain Trudel & Jasper Wood

Luciano Berio (1925-2003) werd in Noord-ltalië bij de Franse grens geboren. Hij leerde thuis pianospelen en begon na de oorlog aan het conservatorium van Milaan. Door een handblessure richtte hij zich op componeren, waarbij zijn onderzoekende aard hem steeds voorbij muzikale grenzen bracht. Hij begon met serialisme en werkte daarna in de jaren '50 met elektronische muziek. Voor dit genre maakte hij het meesterwerk Visage, gebaseerd op de stem van Cathy Berberian. Hij was altijd geïnteresseerd in het uitbreiden of arrangeren van zijn eigen en andere muziek; Monteverdi, Schubert, Mahler en Lennon/McCartney ontsnapten geen van allen aan zijn interesse, evenmin als de volksliederen die hij voor Berberian arrangeerde. In de jaren '60 onderwees hij in de VS en componeerde de succesvolle Sinfonia voor Leonard Bernstein en de Swingle Singers. Toen hij in 1972 naar Italië terugkeerde, was hij de belangrijkste componist van dit land en wereldwijd veelgevraagd. Stukken voor elke combinatie, meestal met een sterk theatrale inhoud, bleven stromen tot zijn dood.

De veertien Sequenzas, welke met tussenpozen tijdens zijn gehele artistieke leven tot stand kwamen, waren allemaal geschreven voor bepaalde musici en hebben het onvermijdelijke drama van een solospeler die de grenzen van zijn virtuositeit verkent. Ook hebben ze diverse stemmingen, van de humor van de trombone-Sequenza, geïnspireerd door de clown Grock, naar het claustrofobische gemompel van de sopraan, tot de flamencoachtige gitaar-Sequenza. De Naxos opname was de eerste met de laatste cello-Sequenza en elke muzikant speelt met intense concentratie en verbeeldingskracht; wat allemaal bijdraagt aan een portret van de meest gebruikersvriendelijke avant-garde componist.

nr = 7031

nr1 = 7