titel

Maxim Vengerov
& London Symphony Orchestra
o.l.v. Mstislav Rostropovich

Sibelius is het meest opgenomen vioolconcert van de 20e eeuw, maar Shostakovich Eerste komt er vlak achter. Dit stuk bevestigt misschien het beste zijn plaats in de muziekgeschiedenis: met de kunsten onder strenger toezicht van de Sovjet-Unie dan ooit, waarbij vooral zijn specialisatie, de monumentale instrumentale genres, werden aangevallen, moest hij zo'n werk'voor in de la'voltooien. Om zijn brood te verdienen, bestond zijn publieke productie destijds uit patriottistische koralen en filmpartituren. Pas in oktober 1955 werd de première toegestaan. De uitvoering was jarenlang verbonden aan David Oistrakh, die het vlak na de Amerikaanse première in 1956 opnam.

Het uitdagende stuk is nu met plezier door een nieuwe generatie overgenomen. De opname van Maxim Vengerov en het London Symphony Orchestra vond vlak na het memorabele optreden in Barbican Hall plaats, waarbij tijdens de cruciale sprint naar de eindstreep een snaar sprong bij het wonderkind uit Novosibirsk. De ovatie was echter niet alleen voor de solist die de draad zonder bijna geen moment onderbreking weer oppakte. Vengerovs manieren zijn niet altijd zo verfijnd als die van Oistrakh - zijn hartstochtelijke climaxen zijn soms een beetje geforceerd - hij heeft toch een cachet en evenwicht die mijlenver afstaan van de oppervlakkige prestaties van de meeste moderne virtuozen. In oprechte verbondenheid met zijn dirigent worden de broeiende, zilvergrijze mijmeringen meesterlijk uitgevoerd. Het onweerlegbaar geweldige spel heeft alles: dynamische diversiteit, perfect getimede intonatie, opwindende emotionele kracht en naadloze continuïteit.

nr = 6346

nr1 = 6

Violin Concertos Nos. 1 & 2 (1994)

Om zijn brood te verdienen, bestond zijn publieke productie destijds uit patriottistische koralen en filmpartituren. Pas in oktober 1955 werd de première toegestaan.

1001 Klassieke uitvoeringen

Gramophone Monthly Choices