titel

Pierre-Laurent Aimard, Dominique Kim
& Berliner Philharmoniker
o.l.v. Kent Nagano

Het middelste paneel van Messiaens 'Tristan'-drieluik, Turangalila symfonie, is een tiendelige, exotische brok energie, gekenmerkt door een heerlijke joie de vivre. Dit stuk voor piano, Ondes-Martenot (vroege versie van synthesizer) en enorm orkest is een bedwelmend brouwsel. Meteen na de openingsstortvloed van strijkers, met gewaagde, aanstekelijke wijsjes naast duistere, gamelan-geïnspireerde sonoriteiten die de orkestrale structuren ondersteunen, tuimelen de ideeën over elkaar.

Serge Koussevitzky's opdracht was uitnodigend: 'Kies zo veel instrumenten als u wenst, maak het stuk zo lang u wilt en in de stijl die u wenst.' Eerst schreef Messiaen een conventionele symfonie in vier delen. Vervolgens voegde hij drie delen toe, óok met de naam 'Turangalila' (een Sanskriet woord dat aspecten van'energie'en'liefde'combineert). Hij was nog niet tevreden en schreef nog twee delen,'Chant d'amour' en 'Développement de l'amour' Nog steeds ontbrak iets en dat werd het beroemdste deel:'Joie du sang des étoiles.'Deze onbesuisde moto perpetuo is het contrasterende element in het hart van het stuk voor de ingehouden dagdromerij van het eerste deel/Jardin du sommeil d'amour', en resumeert de bruisende natuur van Turangalila.

Het Berliner Philharmoniker was geen logische orkestkeuze, maar door hun geringe vertrouwdheid gecombineerd met de onvermijdelijke extra spanning van een live-opname, krijgt deze uitvoering de frisheid die het vaak ontbeert. Pierre-Laurent Aimards benadering van het pianostuk is opwindend, terwijl Kent Nagano's tempoaanduiding van het geheel zijn enorme bekendheid met Messiaens muziek demonstreert.

nr = 6344

nr1 = 6