titel

Dawn Upshaw & Orchestra of St. Luke's
o.l.v. David Zinman

Bij Barber riep de zomeravond uit James Agee's bitterzoete memoire 'Knoxville: Summer of 1915' herinneringen op aan zijn eigen kindertijd. 'Agee's gedicht was levendig en zeer ontroerend', schreef hij,'en mijn muzikale reactie in de zomer van 1947 was onmiddellijk en intens. Volgens mij heb ik Knoxville in enkele dagen gecomponeerd.' Barber beschreef het werk later als'lyrische rapsodie'en de muziek heeft zonder meer het karakter van een diep verzonken, nostalgische en soms bijna geïmproviseerde overdenking.

Knoxville is echter niet sentimenteel. De stem die zingt over volwassenen, zittend op hun veranda's, 'rustig schommelend en pratend', lijkt eerst die van een kind, maar langzamerhand wordt uit de tekst duidelijk dat het van een volwassene is die terugdenkt aan zijn kindertijd. Aan het eind schrijft Agee bijvoorbeeld: 'wie zal ooit vertellen over de pijn van leven op deze wereld, liggend op dekens in het gras op een zomeravond'; een duidelijk volwassen kijk op de kwetsbare kindertijd. Barber illustreert dit met melodieuze muziek die gloeit van oplopende melancholiek.

Sopranen (vooral Amerikaanse) houden van Knoxville om de emotionele directheid. Het is moeilijk overtuigend te zingen, want de tekst moet duidelijk worden gearticuleerd zonder olijkheid. Het is geen muziek voor een diva: eenvoud en oprechtheid zijn net zo essentieel als toonzuiverheid. Dawn Upshaw heeft deze kwaliteiten en meer. Ze verfijnt de rijke alliteratie van Algee's taal in dezelfde mate als de zangerige zoetheid van Barbers melodieën en weet de geest van Knoxville vrijwel perfect te vangen. Dirigent David Zinman volgt Barbers aanwijzingen nauwgezet, zodat er een intieme interpretatie met de natuurlijkheid van een herinnering ontstaat.

nr = 6339

nr1 = 6