New Philharmonia Orchestra
o.l.v. Sir Adrian Boult
Na het serene slot van zijn Vijfde symfonie, was Vaughan Williams' volgende symfonische werk een opzienbarende verandering van toon. De taal is enorm gewelddadig met een openingsstroom van heftige botsingen tussen grote en kleine tertsen. Het langzame deel, met het vreselijke, hardnekkig groteske model, representeert W. B. Yeats' afschuwelijke The Second Coming, met de voorstelling van een soort smerig beest die'zich naar Bethlehem sleept om te worden geboren.' De vasthoudende kleine trom neemt het simpele model met drie noten over, waarna de obsessies van dit deel nachtmerries uit Nielsen of Shostakovich herhalen, maar de ideeën hier zijn duidelijk verdraaide versies. Ook het scherzo heeft vreemde opvattingen over plezier. Opnieuw is er een gevoel van controleverlies - nauwkeurig gepland uiteraard - en de meest diabolische intervallen en chromatische vormen vliegen door de partituur. Vaughan Williams verkent deze misvormde opvatting verder in de korte, negatieve epiloog, die een ontluisterend somber slot suggereert.
Boults vertolking duikt volop tot in de krochten van dit stuk. De openingsdiscant met ideeën lijkt met vernietigingskracht op het orkest te worden uitgegoten; de punctuering van de koperblazers wordt met gemene kwaadaardigheid uit de structuur gebulderd. Het tempo van de geluiden als het tweede hoofdthema - een duivels misvormde melodie - uit de voorgaande ideeën tevoorschijn komt, is heel weloverwogen. Alleen Boult kan aan het slot van dit deel de verandering van thema naar een Holst-achtige hymne in E groot met een bijna onzichtbare vingervlugheid overbrengen. Het New Philharmonic Orchestra is in topvorm: de weergave van het fragiele materiaal is beklemmend en bijna zonder hoop.
nr = 6337
nr1 = 6
The Nine Symphonies (2011)
Volgens Malcolm Sargent heeft het een andere melodie nodig.
Vaughan Wiiiiams over zijn Zesde symfonie
Gramophone Monthly Choices
Vaughan Williams: Symphonies Nos. 5 & 6 (2018)
Royal Liverpool Philharmonic Orchestra o.l.v. Andrew Manze
Andrew Manze besprak in het nummer van vorige maand zijn diepe en langdurige liefde voor de muziek van Vaughan Williams; dat inzicht werpt hier rijke vruchten af.
Aanbevolen 1001 Uitvoeringen
Symphony No. 6, The Lark Ascending, Fantasia On A Theme By Thomas Tallis (1991)
BBC Symphony Orchestra o.l.v. Sir Andrew Davis
Ruim opgenomen, gruizige versie op volle kracht
Symphonies Nos. 6 & 9, Fantasia on 'Greensleeves' (2002)
Royal Liverpool Philharmonic Orchestra o.l.v. Vernon Handley
Een enorme weelderigheid van geluid, gevangen in deze erg sympathieke uitvoering
