New York Philharmonic
o.l.v. Leonard Bernstein
De Grote Amerikaanse Symfonie was nooit zo nadrukkelijk in de publieke verbeelding aanwezig als de Grote Amerikaanse Roman. Toch leek dit het altijd ongrijpbare doel te zijn van een aantal componisten in het midden van de 20e eeuw, waaruit de volwassenwording van de Amerikaanse symfonie ontstond. Onder de vele fraaie werken uit die tijd springt vooral Coplands Derde eruit.
Copland componeerde deze vlak na de voltooiing zijn briljante ballettrio - Billy the Kid, Rodeo en Appalachian Spring - en hield de populistische toonzetting van de drie partituren aan. Volgens hem is het een 'eind-van-de-oorlog stuk ... bedoeld om de euforische tijdsgeest te vangen.' Het is tevens een uitgebreid werk, in zowel lengte als karakter. Het openingsdeel ontvouwt zich met lyrische grandeur en roept beelden op van uitgestrekte prairies. De stuwende ritmes en krachtige motieven in het tweede deel suggereren zwoegende, zware machines. Alleen in de buitenste delen van het derde deel, waar de melodieën zoekend ronddwalen, suggereert Copland onzekerheid. Dat gevoel wordt echter weggenomen door de finale, met zijn dramatische en doortastende gebruik van de Fanfare for the Common Man.
Leonard Bernstein, Coplands meest overtuigende vertolker op het podium, nam de symfonie in 1966 en 1985 op en hiertussen kiezen is moeilijk. De eerste opname is bewonderenswaardig strikt en toepasselijk gespierd, maar de intensiteit van de latere uitvoering, live opgenomen in New York, zorgt voor een welbespraaktheid. De superieure geluidskwaliteit van DG bezegelt de keuze.
nr = 6328
nr1 = 6
Symphony No. 3; Quiet City (1986)
... een 'eind-van-de-oorlog stuk ... bedoeld om de euforische tijdsgeest te vangen.'
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
Copland: Symphony No. 3 - Harris: Symphony No. 3 (1996)
Detroit Symphony Orchestra o.l.v. Neeme Järvi
