Czech Philharmonic Orchestra
o.l.v. Vaclav Neumann
Martinu begon vrij laat in zijn carrière met symfonieën. Zijn orkestrale muziek uit de jaren '30 neigde meer naar concert, maar in 1938 schreef hij Drie ricercari dat, ondanks de nogal barok klinkende titel, vooruitliep op zijn symfonische stijl. In 1941 kwamen de uit oorlogvoerend Europa gevluchte Martinu en zijn vrouw Charlotte aan in New York, een stad die hij zeer onaangenaam vond wat betreft muzikale inspiratie. Toch bouwde hij snel zijn naam op en in 1942 gaf Koussevitzky hem opdracht voor het grote orkestrale werk dat zijn eerste symfonie werd. Er volgden nog vier met steeds ongeveer een jaar ertussen, maar de Zesde symfonie verscheen pas in 1951.
De Vierde symfonie, voltooid in juni 1945 op Cape Cod, is waarschijnlijk de meest pakkende. Hoewel het als concerto grosso is geschreven, paste Martinu het fenomenaal aan de symfonische vereisten aan. De vierde heeft een overtuigende samenhang en geweldige stimulans die de luisteraar op het moment van de ontwapenende, licht komische opening pakt. Het scherzo en trio hebben een bijna Beethoveniaanse energie en het langzame deel is een van Martinu's mooiste creaties. De finale begint in droevige stemming en ontaardt in een van de meest extraverte conclusies van al zijn symfonieën.
Vaclav Neumann wordt gerekend tot de belangrijkste hedendaagse dirigenten van het Tsjechisch Filharmonisch Orkest en zijn opname van de Martinu-symfonieën behoort tot zijn voornaamste prestaties. Met een stevige grip op de organische kwaliteiten van het werk, blijft zijn uitvoering van de Vierde symfonie een van de meest bevredigende.
nr = 6322
nr1 = 6
Symphonies Nos. 1 - 6 (1977)
De vierde heeft een overtuigende samenhang en geweldige stimulans die de luisteraar op het moment van de ontwapenende, licht komische opening pakt.
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
