titel

Géza Anda
& Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin
o.l.v. Ferenc Fricsay

Bartók begon in de zomer van 1945 te werken aan het Derde pianoconcert. Ondanks zijn leukemie en problematische financiële situatie, wist hij vlak voor zijn dood in september het werkte voltooien, waarbij de laatste barstrepen door zijn leerling Tibor Serly werden georkestreerd. Het Pianoconcert was in de eerste plaats.gecomponeerd voor zijn vrouw, pianiste Ditta Pastory, en is op technisch gebied minder veeleisend dan zijn voorgangers. Ook is de muzikale taal eenvoudiger van karakter met helderdere tooncentra en een opmerkelijke afwezigheid van Bartóks kenmerkende slagwerkcomposities voor de toetsen.

De eenvoud van dit werk is verraderlijk. Hoewel de sfeer in het openingsdeel kalm en enigszins impressionistisch van aard is en de finale een uitbundig ritmisch slot heeft, verliest Bartók nooit zijn gebruikelijke subtiele grip op de structuur en er zijn enkele aanwijzingen voor meer verstorende resonantie onder het oppervlak. Toch ademt het stuk een sfeer van bijna buitenaardse sereniteit, het meest doordringend uitgedragen in het middelste langzame deel met een aangrijpende nevenschikking van een stralend koraal met een van Bartóks flakkerende evocaties van nachtmuziek.

Bartóks Derde pianoconcert werd snel in het repertoire opgenomen en kent vele mooie opnamen, vooral van Hongaarse artiesten die zich kunnen identificeren met het onderliggende karakter. Wat betreft het vanzelfsprekende begrip voor de muziek en de fantastische interactie tussen solist, dirigent en orkest, is Géza Anda's opname met Ferenc Fricsay die het Berliner Radio Symphonie Orchester dirigeert ongeëvenaard, een samenwerking die de droefheid en nostalgie in het werk onderstreept en in de finale voor een glimpje hoop zorgt.

nr = 6318

nr1 = 6