Elisabeth Schwarzkopf
& Philharmonia Orchestra
o.l.v. Wolfgang Sawallisch
Stefan Zweig wees Strauss op het libretto Prima la musica, poi le parole uit 1788, geschreven in Wenen door Giambattista Casti voor Antonio Salieri, en begon met de bewerking voor hem. Na Zweigs gedwongen emigratie uit Duitsland schreef Strauss de tekst met hulp van onder meer dirigent Clemens Krauss.
Het verhaal speelt zich af rond Glucks hervorming van opera. De muzikant Flamand en poëet Olivier wedijveren om de gunsten van gravin Madeleine. Hun rivaliteit symboliseert de eeuwenoude vete over muziek boven tekst (of andersom) en daar gaat ook het grootste deel van de dialogen over. Aan het eind is Madeleine alleen en wacht op de komst van beide vrijers; zij verwachten dat ze zal zeggen: 'het einde van de opera', maar natuurlijk zullen we nooit weten wat haar keuze zal zijn.
Capriccio was bedoeld als een hoogtepunt in zowel Strauss' werk als de operageschiedenis. De opera zit bomvol met citaten en toespelingen op de esthetische discussie over het karakter van muzikaal drama en met historische werken; het sonnet voor Madeleine, geschreven door Flamand (en op muziek gezet door Olivier) is bijvoorbeeld van Ronsard. Ook zijn er parodieën op seccorecitatief en Italiaanse coloratuur en een buffo-rol voor theaterdirecteur La Roche.
De voorgewende gekunsteldheid van het verhaal past perfect bij Elisabeth Schwarzkopfs weloverwogen kunstbeoefening en Madeleine was een van haar beste rollen. Ze wordt bijgestaan door een zorgvuldig gekozen cast (waaronder Hans Hotter, die bij de première zong) en wordt met liefde gedirigeerd door Wolfgang Sawallisch in een van de legendarische EMI-opnamen door Schwarzkopfs echtgenoot, WalterLegge.
nr = 6295
nr1 = 6
Capriccio (2012)
Hun rivaliteit symboliseert de eeuwenoude vete over muziek boven tekst.
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
