Elisabeth Leonskaja & Borodin Quartet
Het Pianokwintet stamt uit de tijd dat Shostakovich zich echt ging interesseren in kamermuziek. Na de voltooiing van zijn Eerste strijkkwartet in 1938, een jaar nadat de glorieuze uitvoering van de Vijfde symfonie zijn naam had gerehabiliteerd in het Sovjetse muziekmilieu, wilde hij een werk schrijven dat hij regelmatig kon uitvoeren met het Beethoven Kwartet; het ensemble dat de komende jaren de meest toegewijde vertolker van zijn oplopende productie aan strijkkwartetten zou worden. Het kwintet bestaat uit vijf delen en opent uitdagend neoclassicistisch met een prelude en fuga die bewondering voor Bach en Stravinsky onthullen. Het briljant ironische scherzo zorgt voor de nodige ontlading na de eerdere spanning, hoewel een gevoel van intense eenzaamheid het volgende intermezzo beïnvloedt. Zoals in veel van Shostakovichs werk uit deze periode wordt een overweldigend gevoel van spijt niet helemaal weggenomen door de lieflijke speelsheid van de finale.
Hoewel dit stuk vrij regelmatig door artiesten uit de hele wereld wordt uitgevoerd, lijken Russische vertolkers het dubbelzinnige karakter van de muziek het best te begrijpen. Een van de fraaiste uitvoeringen is die van pianiste Elisabeth Leonskaja en het Borodin Kwartet. Hun muzikale reis begint met een magistrale prelude die het scherpst mogelijke contrast vormt met de bijna zwevende timbres van de openingsparagraaf van de fuga. Zulke extreme stemmingswisselingen worden op scherpe wijze in de rest van het werk doorgetrokken: een passend plechtig scherzo wordt gevolgd door een hartverscheurend intermezzo en een finale die een lach door de tranen heen verbeeldt.
nr = 6286
nr1 = 6
Piano Quintet & Piano Trio No. 2 (1996)
Een overweldigend gevoel van spijt wordt niet helemaal weggenomen door de lieflijke speelsheid van de finale.
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
