titel

Wiener Philharmoniker
o.l.v. Nicolaus Harnoncourt

Franz Schmidt (1874-1939) werd geboren in Pressburg, het huidige Bratislava, en was muzikant en dirigent voordat hij begon te componeren. Hij was in feite zo'n goede pianist dat hij als danslesbegeleider de kost verdiende toen zijn noodlijdende familie in 1888 naar Wenen was verhuisd. Op het Weense conservatorium was hij korte tijd leerling van Bruckner en later onderwees hij daar in componeren, piano en cello. Ondanks zijn slechte gezondheid was hij ook hoofd van het conservatorium nadat de naam daarvan was veranderd in de Hochschule. Voor zijn dood kon hij korte tijd van zijn pensioen genieten.

Zijn muziekstijl is typisch laatromantisch en op deze grond weigerde Herbert von Karajan Das buch mit sieben Siegeln (Het boek met de zeven zegels) te dirigeren; een vreemde opstelling voor een vertolker van Richard Strauss. Brahms heeft een flinke invloed en ook zijn accenten van Liszt, Bruckne en Reger hoorbaar. Hoewel Schmidt bevriend was met Schoenberg, volgde hij diens modernistische pad niet. Hij was bij leven vooral bekend om zijn symfonieën en het werk voor linkshandig piano dat hij schreef voor de eenarmige pianist Paul Wittgenstein. Das buch is een apocalyptisch oratorium, gebaseerd op bijbelboek Openbaringen en vast onderdeel van het repertoire van Oostenrijkse koorgezelschappen.

Nikolaus Harnoncourt lijkt een aparte keus voor dirigent, maar deze opname, geselecteerd uit live-uitvoeringen met het Wiener Philharmoniker, vangt het oratoriums complete drama. Kurt Streit geeft lyriek aan Johannes' zware vertelling en HerbertTachezi blinkt uit in het orgelstuk met belangrijke solo's. Bovenal leidt Harnoncourt zijn krachten in goede banen met de discipline die noodzakelijk is voor het overdonderende effect van dit werk.

nr = 6263

nr1 = 6