Maurizio Pollini
In tegenstelling tot zijn leermeester Schoenberg, schreef Webern weinig pianostukken. Variaties is nog altijd zijn enige erkende volwassen stuk voor dit instrument. De titel lijkt wellicht misleidend omdat Variaties op het eerste gehoor niet vooraf wordt gegaan door een herkenbaar thema. Webern omschreef het ooit als een soort suite in drie delen.
Nadere kennismaking bevestigt dat de variatieprincipes nog voor de structuur van deze muziek opgaan. In het eerste deel maakt Webern gebruik van het expressieve potentieel van frasen van twee en drie noten, afwisselend gespeeld met linker- en rechterhand in een onafgebroken stroom die elke opvatting over een regelmatig ritme tart. Dan een kort en dynamisch scherzo waarin een enkele melodische lijn, tevens door beide handen afgewisseld, soms wordt benadrukt door overlappende noten en akkoorden. Het laatste en langste deel komt het meest in de buurt van een traditionele variatie met helder omlijste frasen die het idee uit het begin herinterpreteren.
De overtuigendste uitvoering van Weberns Variaties is waarschijnlijk één die absoluut trouw blijft aan de aanwijzingen in de partituur. Maurizio Pollini beantwoordt hier geheel aan, maar weet ook nog veel meer te vinden. Hij koestert zachtjes de antwoordende frasen uit het eerste deel met een Debussy-achtige toongevoeligheid. Het daaropvolgende scherzo wordt met de nodige scherpzinnigheid en ritmisch elan gespeeld, waarbij Pollini zijn meest intense en scherpe spel voor het laatste deel bewaart. Alles bij elkaar beschouwd doet Pollini het idee dat Weberns Variaties berekenend en beperkend is triomfantelijk teniet.
nr = 6260
nr1 = 6
Stravinsky: Three Dances from Pétrouchka - Prokofiev: Piano Sonate No. 7 - Webern: Variationen - Boulez: Sonate No. 2 (1995)
Variaties is nog altijd Weberns enige erkende volwassen stuk voor de piano.
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
