London Symphony Orchestra
o.l.v. Richard Hickox
Hoewel de impact van Vaughan Williams' onverwachte muzikale taal in zijn Vierde symfonie uit 1935 door schrijvers is overdreven, slaat het vergeleken met zijn andere symfonieën wel een heel andere weg in. In geen enkel eerder werk gaf hij op zo'n onaflatende manier uiting aan gewelddadige woede en voor het eerst is er geen programma; de drie eerdere symfonieën hadden een ondertitel die hun buitenmuzikale drijfveren benadrukte. Het brutere vocabulaire was deels al aanwezig in de muziek van Satan uit Job, 'A masqué for dancing', waaraan hij van 1927 tot 1930 heeft gewerkt, hoewel de balletmuziek ook lange stukken van warme lyriek bevat. Vaughan Williams componeerde nooit eerder zo'n strak geconstrueerd symfonisch werk; al bij aanvang zijn twee kleine motieven te horen die het hele stuk domineren. Het obsessievere taalgebruik en de structuur zijn deels toe te schrijven aan Beethovens Vijfde symfonie; in dit opzicht is Vaughan Williams hier op zijn klassiekst.
Het eerste deel is in sonatevorm en contrasteert met de pesterige, bijtende dissonanten uit de opening met onsamenhangende en veranderlijke secundaire thema's. De norse andante biedt geen verlichting van de chromatiek in F-klein. Het volgende, derde deel is een onthutsend scherzo dat met energieke kwaadaardigheid dwars door het orkest dendert. Een lange pedaaltoon verbindt de onstuimige finale welke snel in een fuga epiloog wordt gedraaid en de twee dominerende motieven tot extremen ontwikkelt.
Richard Hickox' stuwende, soms angstaanjagende uitvoering benadrukt de zinderende hitte van de bezieling van de componist. Het LSO is in topvorm en stuwt de intensiteit van het werk op met spel dat de rillingen over de rug laat lopen en geen moment afneemt in spanning.
nr = 6248
nr1 = 6
Symphony No. 4, Mass in G Minor, 6 Choral Songs (2002)
Ik weet niet of ik het mooi vind, maar het is wel wat ik bedoelde
Vaughan Williams over zijn Vierde symfonie
Gramophone Monthly Choices
Vaughan Williams: Symphonies Nos 3 & 4 (2020)
BBC Symphony Orchestra o.l.v. Martyn Brabbins
Martyn Brabbins’ instinctieve gevoel voor de kracht, gratie en dramatiek van de orkestrale klankwereld van Vaughan Williams resulteert hier in een zeer fraaie release.
Aanbevolen 1001 Uitvoeringen
The Complete Symphonies, The Lark Ascending, Tallis Fantasia & On Wenlock Edge (2013)
London Philharmonic Orchestra o.l.v. Bernard Haitink
Gepassioneerde, energieke en gespierde versie met een hoog opgevoerd begindeel
Leopold Stokowski Conducts Vaughan Williams, Butterworth & Antheil (2000)
NBC Symphony Orchestra o.l.v. Leopold Stokowski
Een levendige radio-opname (ook al is het in mono) uit 1943
Symphony No. 4 (2004)
Bournemouth Symphony Orchestra o.l.v. Paul Daniel
Het fraaie spel weet het verontrustend duistere karakter van het stuk te vangen
Overige in AppleMusic
Symphonies Nos. 3 "A Pastoral Symphony" & 4 (2017)
Royal Liverpool Philharmonic Orchestra o.l.v. Andrew Manze
