titel

Czech Philharmonic Orchestra
o.l.v. Karel Ancerl

In 1925 was een abces op Stravinsky's vinger 'miraculeus genezen', waardoor zijn religieuze overtuiging werd versterkt. De Psalmensymfonie was Stravinsky's eerste grootschalige uitdrukking van zijn hernieuwde geloof. Elk van de drie delen is een toonzetting van een psalm, gezongen in de Latijnse vulgaatversie van de bijbel. De delen worden steeds langer. De eerste is een wanhoopskreet gericht aan God, de tweede raadt geduld aan en de derde is een verfijnde lofzang naar Psalm 150.

Net als bij Oedipus rex geeft Stravinsky's keuze voor een dode taal het werk een universele bedoeling en een afstand tot de inhoud. De muziek is opzettelijk archaïsch, waarbij de componist de bovenste snaren en de zachte tonen van de klarinet weglaat. De gebaren zijn vaak simpel maar nooit simplistisch.

Stravinsky's gebruikelijke spaarzaamheid van middelen is duidelijk vanaf de eerste inzet van het koor. Naast gepolijstere ensembles kunnen Ancerl musici (van het Tsjechisch Filharmonisch Orkest en het Praags Filharmonisch Koor) enigszins onbehouwen lijken. De dunne hoboklanken, vooral in de opening van de tweede beweging, zijn verwarrend maar passen precies bij de ascese van deze contrapuntische lijnen en bij de luide maar toch verfijnde zang. Wanneer het koor kalmeert met het diep doorvoelde 'Alleluja' aan het begin van de laatste beweging, is het effect bijzonder ontroerend. Toch is er ook een latente kracht die de kinetische energie van het centrale deel vormt. Het is een smeulende uitvoering zonder enige scepsis die weer eens bewijst dat Ancerl een buitengewoon dirigent is.

nr = 6222

nr1 = 6