titel

Frederick Riddle
& London Symphony Orchestra
o.l.v. William Walton

Walton schreef al zijn concerten met een beroemde solist in zijn achterhoofd. Dirigent Thomas Beecham raadde de jonge componist aan om het altvioolconcert te schrijven voor Lionel Tertis, de man die de altviool als solo-instrument op de kaart zette. Tertis beviel het werk niet omdat hij 'de vernieuwingen van de muzikale taal... te vergezocht' vond. Later veranderde hij van mening en voerde hij het vele malen uit. Tegenwoordig heeft het een vaste plaats in het repertoire.

Er wordt beweerd dat Walton Prokofievs Eerste Vioolconcert als blauwdruk nam voor zijn eigen compositie, vanwege de overeenkomst van veel details van de structuur en instrumentatie. Het stuk behoort met zijn invloeden van Stravinsky, Ravel, Hindemith en Gershwin tot de hoofdstroming van het modernisme uit de jaren '20. Helaas is men het in de loop der tijd steeds langzamer gaan spelen, zodat de bijtende spot niet meer goed uit de verf komt.

Walton dirigeerde vaak zijn eigen werk en maakte drie opnamen van dit stuk waarbij hij bijdragen van zijn solisten aanvaardde. De solist van de eerste opname, Frederick Riddle, deed vele suggesties voor de frasering en articulatie van de solo. Walton wilde deze opnemen in de gedrukte partituur maar dit gebeurde pas in de kritische editie van 2002. Walton reviseerde het orkestrale gedeelte in 1961 waarbij hij het aantal blazers verminderde en een harp toevoegde. De eerste opname is nog steeds erg goed, ondanks de geluidskwaliteit. Onder leiding van de componist weet Riddle de weemoedige sfeer volmaakt te treffen.

nr = 6219

nr1 = 6