Chicago Symphony Orchestra
o.l.v. James Levine
Van weinig afzonderlijke werken kan men beweren dat ze de koers van de muziekgeschiedenis hebben veranderd, maar voor de Rhapsody in Blue geldt dit werkelijk. De eerste uitvoering was het sluitstuk van een concert met de klinkende titel 'Een experiment in moderne muziek; in februari 1924 in New York gepresenteerd door de dansbandleider Paul Whiteman. Gershwin had het stuk haastig geschreven en de partituur laten optekenen door arrangeur Ferde Grofé. Als pianist improviseerde hij zelfs een paar solopassages. Whitemans partituur had hiaten, gevolgd door de aanwijzing 'Wacht op een knikje! Dit hinderde die middag het succes niet, dat al snel werd gevolgd door een triomftocht in de concertzalen overal ter wereld. Gerhswins reputatie veranderde razendsnel van veelbelovende Broadway-liedschrijver naar internationale beroemdheid. Sterker nog, zijn werk bewees dat het mogelijk was om materiaal uit een populair, jazzy idioom te nemen en het te onderwerpen aan klassieke methodes van uitbreiding, variatie en ontwikkeling binnen een traditionele structuur en met een overtuigend resultaat te komen - geen'crossover'maar fusion. Jazz kreeg eerbiedwaardigheid en 'serieuze'muziek een nieuwe dimensie.
De geschiedenis van edities en opnamen van de Rhapsody is nogal rommelig. Grofé schreef na de oorspronkelijke partituur voor band een versie voor theaterorkest die nu bijna vergeten is, en een derde voor een volledig orkest die tegenwoordig de norm is. Gedrukte edities korten sommige soli in en verschillende interpretaties van dubieuze geldigheid hebben voet aan de grond gekregen. Onder de huidige verkrijgbare opnamen van de oorspronkelijke voorkeursversie, is die van James Levine het meest geslaagd. Hij presenteert het sologedeelte met een fantasie die nooit over de schreef gaat en de Chicago Symphony wekt de overige muziek tot leven.
nr = 6186
nr1 = 6
Rhapsody in Blue; an American in Paris (1993)
Ik zag het als een soort muzikale caleidoscoop van» Amerika... van onze blues, onze metropolitaanse gekte.
George Gershwin over Rhapsody in Blue
Gramophone Monthly Choices
The Gershwin Moment: Rhapsody in Blue & Piano Concerto in F Major (Live) (2018)
Kirill Gerstein & St Louis Symphony Orchestra o.l.v. David Robertson
De beroemde virtuositeit van Kirill Gerstein komt samen met zijn jazzachtergrond om een opwindende, enorm plezierige en goed doordachte viering van Gershwins muziek te produceren.
Rachmaninoff & Gershwin: Rhapsody (2022)
Martin James Bartlett & London Philharmonic Orchestra o.l.v. Joshua Weilerstein
Martin James Bartlett maakt een prachtig statement met spel van vreugde en virtuositeit.
Aanbevolen 1001 Uitvoeringen
Concerto for Piano & Orchestra in F Major & Rhapsody In Blue (1988)
Michael Boriskin & Eos Orchestra o.l.v. Jonathan Sheffer
De eerste - uitstekende - opname van Gofré's theaterpartituur uit 1926 die Gershwin kende
Rhapsody in Blue (1993)
Earl Wild & Boston Pops Orchestra o.l.v. Arthur Fiedler
Klassieke opname van de volledige orkestversie met veel pianistisch vuurwerk
Gershwin Plays Gershwin: The Piano Rolls (1993)
George Gershwin
De historische opname van de première uit 1924 in de compilatie 'Gershwin Plays Gershwin'.
Overige in AppleMusic
