London Symphony Orchestra
o.l.v. Claudio Abbado
Met zijn geestige presentatie van 18e-eeuwse muziek bekeken door het prisma van een duidelijk 20e-eeuwse benadering van ritme en orkestratie, is Pulcinella het archetypische neo-classicistische werk. Leonide Massine's scenario put ook uit een eerder tijdperk met personages uit de commedia dell'arte.
De kiem van Pulcinella werd gezaaid door Diaghilev die een gepaste orkestratie van Pergolesi's muziek wilde. Stravinsky stemde met tegenzin toe om de muziek te bekijken en herinnerde zich later dat hij 'keek en verliefd werd.' Hij ging veel verder dan verwacht en bewerkte de stukken van (of toegeschreven aan) Pergolesi en transformeerde hen tot onmiskenbaar 20e-eeuwse werken. Hoewel Stravinsky opmerkte dat'het opmerkelijk is dat er niet veel maar juist weinig veranderd of toegevoegd is aan Pulcinella' zijn de ritmes modern terwijl het orkest alleen op een 18e-eeuws model lijkt om de dubbele bas en trombone te laten contrasteren. Om de verwarring nog groter te maken heeft de trombone een music-hallstijl.
De humor en uitbundigheid spat af van elke maat van Claudio Abbado's klassieke uitvoering. De vocale nummers zijn werkelijk verrukkelijk, met alle drie de solisten in topvorm. Maar al te vaak klinkt Pulcinella bewerkelijk maar in dit geval heeft het hele stuk elegantie en levenslust en blijft de muziek vloeiend, zoals dat hoort bij een dansstuk. Abbado's grote wapenfeit is dat alles zo vanzelfsprekend klinkt dat zijn leiding niet te bespeuren is. Stravinsky zou tevreden zijn.
nr = 6152
nr1 = 6
Le Sacre du Printemps - The Firebird - Pétrouchka - Pulcinella - Jeu de Cartes (1997)
De kiem van Pulcinella werd gezaaid door Diaghilev die een gepaste orkestratie van Pergolesi's muziek wilde.
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
Pulcinella (Orchestral and Narrated Version) (2007)
David Nel-lo & Orquestra de Cadaqués o.l.v. Sir Neville Marriner
