prev 1001 Klassieke uitvoeringen next

kop

Chicago Symphony Orchestra
o.l.v. Michael Tilson Thomas


Hoewel Ives het plan voor zijn Vierde Symfonie al rond 1909 opvatte, ging het werk pas in 1965 in première. Het geeft een overzicht van Ives'werk, met een combinatie van modernisme en traditionalisme, zijn rauwste geluidsvondsten en zijn huiselijkste psalmmelodieën.

Na een vragende prelude volgt een tweede beweging die tot het extreemste behoort dat Ives ooit heeft geschreven. Het is een 'komedie' vol inventiviteit en voorvallen, ongelooflijk dichte texturen, onstuimige veelvoudige polyritmes, kwarttoon harmonieën en talloze melodieën. De kalme fuga van het derde deel vormt een groot contrast: nobel, sereen en aangenaam vertrouwd. De finale begint erg zacht met slechts percussie in een langzame 4/4 maat. Deze groep gaat onafhankelijk voort tijdens de hele beweging, terwijl het orkest met een verfijnde geleidelijkheid ander materiaal met allerlei kleuren en dynamiek introduceert. De symfonie lost op in een zinsbegoocheling van klokgelui en trommelritmes, met de blik op de oneindigheid. Hoewel Stokowski's opname uit 1965 een ongelooflijke intensiteit kent, wordt hij beperkt,door de geluidskwaliteit. Dit geldt niet voor Michael Tilson Thomas' vlammende opname (de eerste op basis van de Ives Society Critical Edition), waarin de dynamische lagen en terrassen van de 'Komedie' goed uit de verf komen. Hij brengt het orkest van Chicago tot schitterend spel en zang. Daarnaast bevat de cd uitvoeringen van psalmen die Ives in de textuur van de symfonie heeft verweven.

nr = 6130

nr1 = 6

Symphonies Nos. 1 & 4 (1991) 

De symfonie lost op in een zinsbegoocheling van klokgelui en trommelritmes, met de blik op de oneindigheid.

1001 Klassieke uitvoeringen

Overige in AppleMusic

Symphonies No. 1-4 - Orchestral Sets No. 1-2 (2000) 

The Cleveland Orchestra o.l.v. Christoph von Dohnányi

Symphonies Nos. 3 & 4, The Unanswered Question & Central Park in the Dark (2016) 

Seattle Symphony Orchestra o.l.v. Ludovic Morlot

Symphony No. 4 - Central Park in the Dark - Three Places in New England (1988) 

Boston Symphony Orchestra o.l.v. Seiji Ozawa