Lahti Symphony Orchestra
o.l.v. Osmo Vänskä
Sibelius heeft het langst gewerkt aan zijn Vijfde Symfonie, op zijn Achtste na (die in 1933 bijna voltooid was maar door de componist werd vernietigd). De Vijfde had vier delen en bevat de stilistische ontwikkelingen die Sibelius in de Vierde verkende. De symfonie was 'modern' en sfeervol maar niet geconcentreerd genoeg naar zijn zin. De derde versie uit 1919 is degene die wij tegenwoordig kennen. Hij is zelfverzekerder en vaster omlijnd hoewel zijn reputatie van triomfalisme enigszins overtrokken is. In 1917 was de bloedige Finse burgeroorlog afgelopen en had Sibelius zijn zelfvertrouwen herwonnen. De kosmische grandeur is er nog altijd maar kwam niet zonder slag of stoot.
Als enige dirigent die beide versies van het stuk mocht opnemen, heeft Osmo Vänskä een speciale positie. Het geluid van de hele BIS-reeks van Sibelius is uitstekend, zodat de kalme, mysterieuze stukken van de eerste en laatste delen op de grens van het hoorbare liggen. Vanwege de uitgeklede sonoriteit van het Lahti orkest horen we ontwikkelingen en interacties die anders zouden ontbreken. Kenners zullen merken dat de conventioneel klinkende oppervlaktelaag op een langzaam roterend koraal ligt. Vänskä maakt dit hoorbaar. En ook in de finale.zijn er vele openbaringen. Aan het onvergetelijke hoornthema uit 1915, door Sibelius' vriend Alex Carpelan beschreven als 'die onvergelijkelijke zwanenhymne', ontbrak nog het klaaglijke lied dat de bovenste laag vormt. Met de vertolking van deze definitieve versie hebben deze musici een speciale plaats in het opgenomen Sibeliusrepertoire verdiend.
nr = 6122
nr1 = 6
Symphony No. 5 (Original and Final Versions) (1997)
Er is altijd die... ambivalentie in Sibelius' muziek, alsof de muziek "door tranen heen" klinkt
Osmo Vänskä, The Cambridge Companion to Sibelius
Gramophone Monthly Choices
Sibelius: Complete Symphonies (2022)
Oslo Philharmonic Orchestra o.l.v. Klaus Mäkelä
Dit is een buitengewoon debuut van een opmerkelijke jonge dirigent; Klaus Mäkelä biedt ons een absoluut meeslepende reis door de symfonieën van Sibelius.
Aanbevolen 1001 Uitvoeringen
Symphonies Nos. 5, 6 - Tapiola (2013)
London Symphony Orchestra o.l.v. Robert Kajanus
Een gedurfde, opwekkende en rauwe 78-toerenopname door de dirigent die het meest verwant was aan Sibelius
Symphony No. 4 in A minor, op. 63; Symphony No. 5 in E-flat major, op. 82 (2011)
New York Philharmonic o.l.v. Leonard Bernstein
Een intuïtieve, opwindende vertolking uit bet begin van Bernsteins New Yorkse periode
Symphonies Nos. 4-7, The Swan of Tuonela & Tapiola (1999)
Berliner Philharmoniker o.l.v. Herbert von Karajan
Meestal beschouwd als de beste van vier opnamen door Von Karajan
Overige in AppleMusic
