Marc-André Hamelin
Ives' majestueuze, hartstochtelijke en doolhofachtige Tweede Pianosonate heeft als ondertitel 'Concord, Mass., 1840-1860'. Het is geïnspireerd op het werk van vijf auteurs, de 'New England Transcendalisten' Emerson, Hawthorne, Thoreau, de pedagoog Bronson Alcott en zijn dochter Louisa May Alcott, die afkomstig waren uit het stadje Concord te Massachusetts. Hoewel het werk in 1920 werd gepubliceerd met het begeleidende boek Essays before a Sonata met muzikaalfilosofisch commentaar, is het stuk toch een voorbeeld van muziek die voorbij woorden gaat, om gevoelens en idealen uit te drukken waarvoor taal tekortschiet.
De vier delen zijn een turbulent allegro ('Emerson') met thematische elementen die door het hele werk heen ontwikkeld worden, een beweeglijk scherzo ('Hawthorne'), een vredig andante (The Alcotts') en een uitwaaierende, extatische finale ('Thoreau'). Concord is een harmonische caleidoscoop, van extreme dissonantie tot kalme consonantie. Het is zeer ritmisch en vereist zowel uithoudingsvermogen als gedurfde techniek. Het heeft veel betekenislagen en blijft verbazen. Ook door de vele onderlinge thematische verbindingen is het vatbaar voor veelvuldige beluistering.
Dit is Marc-André Hamelins tweede opname van een werk waarbij hij zich bijzonder thuis voelt en dit is de definitieve vertolking. De reikwijdte van de klavierkleuren en verfijnde zachte tonen in passages die in andere handen slechts mechanisch klinken, bewijzen zijn diepgaande begrip. Zijn kracht, vingervlugheid en beheersing in de lastigste delen tonen een fabelachtige virtuositeit.
nr = 6115
nr1 = 6
Ives & Barber: Piano Sonatas (2004)
Concord is een harmonische caleidoscoop, van extreme dissonantie tot kalme consonantie.
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
