Hallé o.l.v. Sir John Barbirolli
Elgar noemde zijn Falstaff een 'symfonische studie', hetgeen een bijzonder droge beschrijving is van een van de beste Shakespeareaanse portretten in de muziek. Enerzijds kan men het stuk zien als een zeer originele, kleurrijke eendelige symfonie maar het is de levendigheid waarmee Elgar Shakespeare's schelm tot leven wekt die dit werk zo verrukkelijk maakt. Er zijn komische momenten, zoals de beschonken fagotsolo, en ook maakt Elgar een atypisch maar effectief uitstapje naar een elizabethaanse pastiche. Anderzijds is er ook tederheid, bijvoorbeeld Falstaffs nostalgische jeugdherinneringen en het einde (waarin de dikke ridder wreed wordt afgewezen door zijn vroegere metgezel Prins Hal) is verrassend ijzingwekkend. Elgar overwoog al jaren om iets over het personage Falstaff te schrijven. Misschien herkende hij iets van zichzelf in deze schijnbaar joviale maar innerlijk gevoelige, melancholieke man. Wellicht hebben een of twee dirigenten Falstaff uitbundiger laten klinken dan John Barbirolli's versie maar niemand heeft zo veel facetten van het personage naar voren laten komen of het bruuske einde zo ongemakkelijk laten klinken. Soms wekt de opname eerder de indruk van een rondgang door een beeldengalerij dan een goed overzicht maar toch heeft het geheel eenheid: het is een rondgang met gids. Het geheel heeft Barbirolli's prachtige melodieuze frasering, hetgeen Elgars ritmische, herhaalde lijnen een spontane, soepele warmte geeft. Deze uitvoering getuigt van veel liefde maar ook van een diepgaand begrip en ademt een Engelsheid uit die vrijwel verdwenen is. Falstaff (1913) Edward Elgar 1001_6097.html nr = 6097 nr1 = 6 ./1001werk.php?nr=6096 ./1001werk.php?nr=6098 1001 Klassieke uitvoeringen | 1901-1950
|

Symphony No. 2, Op. 63 & Falstaff, Op. 68 (1964) het is de levendigheid waarmee Elgar Shakespeare's schelm tot leven wekt die dit werk zo verrukkelijk maakt. 1001 Klassieke uitvoeringen Gramophone Monthly Choices 
Elgar: Falstaff, Orchestral Songs & (2018) Roderick Williams & BBC Philharmonic Orchestra o.l.v. Sir Andrew Davis Een Falstaff vol persoonlijkheid en scherpzinnigheid, Roderick Williams welbespraakt in orkestrale liederen … slechts de hoogtepunten uit een prachtige Elgar-bloemlezing van Sir Andrew Davis. ⪢ Naar Gramaphone-pagina Jan. 2018 Overige in AppleMusic 
Falstaff, Cello Concerto & Transcriptions (2004) London Symphony Orchestra o.l.v. Sir Adrian Boult 
Falstaff - Bassoon Romance - Froissart - Grania and Diarmid (1998) BBC Symphony Orchestra o.l.v. Sir Andrew Davis 
Falstaff, Romance for Bassoon, Cello Concerto & Smoking Cantata (2004) Hallé o.l.v. Sir Mark Elder 
Falstaff - The Sanguine Fan (1988) English Northern Philharmonia o.l.v. David Lloyd-Jones
|