titel

Cleveland Orchestra o.l.v. Pierre Boulez

La Mer is een van de meest gespeelde Franse orkeststukken. Toch was de inspiratie ervoor zeer on-Frans: een beroemde prent van de Japanner Katsushika Hokusai, De grote golf bij Kanagawa, die Debussy in de eerste editie van de partituur als frontispice liet afdrukken. Hij begon in 1903 aan het werk in het landinwaarts gelegen Bourgondië, met slechts herinneringen aan de zee. Deze beschreef hij als '...waardevoller dan de realiteit, die misschien wel charmant is, maar de verbeeldingskracht in de weg kan zitten.'

In hetzelfde jaar dat hij aan La mer begon, verliet hij zijn vrouw voor Emma Bardac. Hun kind werd twee weken na de première geboren. De turbulentie dicht onder het oppervlak van de muziek is niet alleen aan de wind en golven toe te schrijven maar heeft ook een bijna erotische spanning. Het tempo van het eerste deel wordt geleidelijk opgevoerd in het kielzog van 'De l'aube a midi sur la mer' waarover Erik Satie opmerkte dat hij vooral het deel van kwart over elf waardeerde. Het bevat een prachtige passage voor zestien cello's. 'Jeux de vagues' is een schitterende scherzo en de finale'Dialogue du vent et de la mer'schildert een beeld in blauw-, grijs- en wittinten van voortjagende wolken en een rusteloze zee.

Debussy vond het etiket'impressionist'vreselijk. Als er al een beeldende tegenhanger van zijn muziek is, is dat eerder het pointillisme. Elke gedempte trompetnoot, elke uithaal van de dwarsfluiten, elke trommelslag is als een klein puntje. Al deze puntjes moeten exact dezelfde kleur en scherpte hebben. Het is deze precisie, door Pierre Boulez ontlokt aan een van de beste Amerikaanse orkesten, die deze opname van La mer zo opwindend maakt.

nr = 6031

nr1 = 6