Royal Scottish National Orchestra o.l.v. Neeme Järvi
Op het eerste gezicht is de premisse van Strauss'voorlaatste toondicht niet veelbelovend: het gezinsleven van de componist met zijn vrouw Pauline en zoontje Franz, compleet met een badje voor de baby, een vrijpartij van de ouders en een grote echtelijke ruzie. De Amerikaanse première in 1904, die Strauss zelf dirigeerde in Carnegie Hall, veroorzaakte dan ook een sensatie. Toch is de Symphonia domestica ondanks de zonderlinge elementen een schitterend geconstrueerd muziekstuk. De symfonische ideeën zijn ontleend aan de thema's die Strauss toebedeelt aan zichzelf, zijn vrouw en zijn zoon 'Bubi' (uitgebeeld door de peinzende tonen van de hobo, een instrument dat sinds de tijd van Bach weinig in orkesten te horen was).
Het scherzo dat het spelende kind verbeeldt heeft een transparantie en naïeve charme, vergelijkbaar met de semi-naïviteit van Mahlers Vierde Symfonie, die nog maar net uitgebracht was. Het adagio is een imponerend zelfportret van Strauss die aan het componeren is, vlak voordat de notoire slaapkamerscène de spanning naar extatische hoogten drijft op een manier die aan Wagner's Tannhauser doet denken. Er volgt een impressionistische droomsequens, een ruzie die superieur georganiseerd is als dubbele fuga, en een happy end met oprechte vreugde, zoals Strauss'vriend Romain Rolland opmerkte.
Zo'n bijzonder stuk vereist een zeer persoonlijke genegenheid van de dirigent en uit Neeme Jarvi's interpretatie uit zijn hoogtijdagen met het Scottish National Orchestra blijkt deze overduidelijk. De transparantere delen van de partituur worden delicaat vertolkt terwijl de rumoerige finale met zijn gillende koperwerk nu eindelijk eens het schandalig snelle tempo heeft dat Strauss bedoelde. Symphonia domestica (1903) Richard Strauss 1001_6016.html nr = 6016 nr1 = 6 ./1001werk.php?nr=6015 ./1001werk.php?nr=6017 1001 Klassieke uitvoeringen | 1901-1950
|

Symphonic Poems, Vol. 2 (1996) Een ode aan Papa, Mama en Baby in een gigantische bundeling van orkestrale muziek Recensie van de première in een New Yorkse krant Gramophone Monthly Choices 
Richard Strauss: Tone Poems, Vol. 5 (2017) SWR Symphony Orchestra, Baden-Baden and Freiburg o.l.v. François-Xavier Roth Dramatische details, bruisende energie en uitstekend geluid maken dit een geweldige aanvulling op de SWR Symphony Orchestra Strauss-serie van François-Xavier Roth. ⪢ Naar Gramaphone-pagina April 2017 Aanbevolen 1001 Uitvoeringen 
Symphonia domestica, Eine Alpensinfonie, Oboe Concerto, Duett-Concertino (2006) Royal Liverpool Philharmonic Orchestra o.l.v. Gerard Schwarz Een markante, eigenzinnige live-uitvoering Overige in AppleMusic 
Symphonia domestica, Op. 53, TrV 209 & Die Tageszeiten, Op. 76, TrV 256 (2015) Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin o.l.v. Marek Janowski 
Symphonia Domestica, Parergon zur Symphonia Domestica (1996) Wiener Philharmoniker o.l.v. André Previn 
Symphonia domestica - Die Liebe der Danae: Symphonic Fragment (2012) Seattle Symphony Orchestra o.l.v. Gerard Schwarz
|