titel

Berliner Philharmoniker
o.l.v. Herbert von Karajan

Met Valse Triste als mogelijke uitzondering, is Finlandia de bekendste van Sibelius' composities en het is niet verrassend dat hij een haat-liefdeverhouding had met het stuk dat zo verbonden is met de tijd waarin het werd geschreven. Aan het eind van de 19e eeuw, toen het Finse zelfbeschikkingsrecht en de vrijheid van meningsuiting door Tsaar Nicolaas II werd ingeperkt, schreef hij een reeks gecodeerde, quasi-politieke stukken. In november 1899 werd zijn werk uitgevoerd tijdens een galaconcert in het Zweedse Theater, met een aantal tableaus die gebeurtenissen uit de Finse geschiedenis uitbeeldden. De finale,'Finland ontwaakt', veroverde eerst Finland en later de rest van de wereld stormenderhand. De titel Finlandia was een voorstel van Axel Carpelan, een trouwe en geobsedeerde bewonderaar van Sibelius. De ontwikkeling van het nationaal bewustzijn van een volk is duidelijk hoorbaar. De beroemde, zij het niet oorspronkelijke, centrale melodie wordt vaak gebruikt als officieus volkslied en kent veel alternatieve arrangementen. Sibelius zelf transcribeerde Finlandia voor piano en stond een koraalbewerking toe. In de jaren '40 autoriseerde hij het 'Finlandia Volkslied', een Finstalige versie voor een gemengd koor.

Von Karajan voert hier de vertrouwde orkestpartituur uit, die hij al vier keer eerder opnam. Bij deze vroege digitale opname zijn de Berlijners in topvorm. Hun spel is gespannen en opwindend, ondanks (of wellicht dankzij) de onderhand stormachtige relatie met hun maestro. Hoogtepunt in dit programma is een krachtig Tapiola.

nr = 5203

nr1 = 5