titel

Mstislav Rostropovich
& Berliner Philharmoniker
o.l.v. Herbert von Karajan

Er is al vaak een muzikaal eerbetoon bewezen aan Miguel Cervantes' 'ridder met het trieste gezicht', de door ridderlijkheid bezeten heer die het vroeg-17e-eeuwse Spanje doorkruiste om onrecht te bestrijden. Geen enkele was echter zo eigenzinnig en gedetailleerd als Richard Strauss' fantastische variaties op het ridderlijke personage' uit 1897, de komische tegenhanger van het toondicht Ein Heldenleben. Don Quixote wordt geroemd vanwege de levendige details, zoals de blatende koperinstrumenten als de schapen die Quixote aanziet voor twee machtige legers of de windmachine die zijn luchtreis op een houten paard begeleidt. Strauss beweerde ooit dat hij via muziek een lepel kon uitbeelden en in dit stuk benut hij zijn beschrijvende vermogens ten volle.

Toch verhullen de pret en spelletjes de fenomenale muzikale organisatie van dit werk. Strauss onderwerpt een groot aantal thema's aan een opeenvolging van steeds ingenieuzere variaties. Er is een belangrijke solo voor de cello, waarvoor orkesten vaak een beroemd virtuoos aantrekken.

Mstislav Rostropovich laat de ridderlijke held domineren wanneer dat in de partituur aangegeven is maar overschaduwt nooit de weelderige uitvoering van het Berliner Philharmoniker van bijvoorbeeld de schitterende visioensequens van de Derde Variatie. Von Karajan benadrukt het idealisme van de partituur zonder de luchtige humor tekort te doen.

nr = 5190

nr1 = 5