Tito Gobbi & Elisabeth Schwarzkopf
& Philharmonia Orchestra
o.l.v. Herbert von Karajan
Na de flop van Un Giorno di regno in 1840 wilde Verdi nog wel een poging wagen in het genre van de opera buffa, maar aanvankelijk kon hij geen overtuigend libretto vinden. In de tussentijd schreef hij enkele onvergetelijke komische scènes voor zijn opera's, zoals de eerste scène van Rigoletto of de tweede finale van Un balloin maschera. Met Melitone uit La forza deldestino creëerde hij een komisch karakter van geheel nieuwe snit. Uiteindelijk werd Verdi overgehaald door het briljante libretto van Boito, waarin de plot van Shakespeares The Merry Wives of Windsor gecombineerd is met de Falstaffscènes uit HenrylV. Na enige tijd geprotesteerd te hebben dat hij op zijn gevorderde leeftijd geen hele opera meerzou kunnen schrijven, liet hij zich overtuigen door de immer trouwe Boito en begon hij aan wat later hun laatste samenwerking zou blijken.
De partituur van Falstaff is een wonder van subtiele instrumentale effecten - een weerspiegeling van de tekst van Boito, die op zichzelf al wat spitsvondigheden toevoegt aan Shakespeares tekst. Een voorbeeld: Boito gebruikt Falstaffs monoloog over de voordelen van wijn drinken (HenrylV\ deel 2, akte 4, scène 3) en verandert deze in een terugkerende woordspeling met de woorden brillo ('dronken'), grillo ('krekel') en trillo ('trilling'), wat het teken is voor Verdi om een wild crescendo op basis van een ononderbroken triller in te zetten. Verdi schreef aan een vriend dat hij veel plezier ontleende aan de tekst en tijdens het componeren vaak in lachen uitbarstte.
Falstaff is een opera die herhaaldelijk afluisteren behoeft om alle geheimen te ontrafelen. In Von Karajans opname met het Philharmonia Orchestra steken de vocalisten elkaar aan en maken ze het meeste van wat in feite een ensemblestuk is.
nr = 5170
nr1 = 5
Falstaff (2005)
De partituur van Falstaff is een wonder van subtiele instrumentale effecten - een weerspiegeling van de tekst van Boito
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
Falstaff (2001)
Bryn Terfel & Dorothea Röschmann & Thomas Hampson & Berliner Philharmoniker o.l.v. Claudio Abbado
