Marc-André Hamelin
Scriabins pianosonates beslaan, net als zijn preludes, zijn gehele carrière. De eerste die werd uitgegeven, nr. 1 in F klein, opus 6, werd geschreven in 1892, toen Scriabin twintig jaar oud was; de laatste, de Tiende sonate, opus 70, werd voltooid in 1913, twee jaar voor zijn vroegtijdige dood. Deze sonate vormt het slotstuk van een reeks van vijf zeer originele, uit een enkele beweging bestaande sonates (nrs. 6-10), geschreven in een periode van intense inspiratie. Deze late sonates onderstrepen Scriabins koortsachtige verbeeldingskracht. Zijn expressieve werelden variëren van de nachtmerrieachtige gruwelen van de Zesde sonate, de weldadige extase van de Zevende en de introverte verstilling van de Achtste tot de mysterieuze en bedreigende Negende (de 'Zwarte mis') en de formele, gebalanceerdeTiende sonate.
Vóór deze revolutionaire expressionistische werken kwamen de glorieuze, uit twee bewegingen bestaandeTweede sonate (de 'Sonatefantasie'), de betoverende Derde sonate (die een conventionele, uit vier bewegingen bestaande structuur heeft) en de Vierde en Vijfde sonate, die al aardig doen denken aan de koortsachtige wereld van de Poème de l'extase.
Veel pianisten hebben gedegen uitvoeringen van de afëonderlijke sonates op hun naam staan, maar slechts weinigen hebben de gehele cyclus met een uniforme kwaliteit gespeeld. De meest consistente uitvoering is wellicht die van de Canadese pianist Marc-André Hamelin, die de vroege sonates met elegantie speelt, maar pas bij de latere werken echt gaat schitteren. Met zijn vermogen om complexe texturen te ontrafelen zonder technisch in de verdrukking te komen past Hamelin uitstekend bij Scriabins maniakale geluidswereld.
nr = 5158
nr1 = 5
The Complete Piano Sonatas (1996)
Met zijn vermogen om complexe texturen te ontrafelen past Hamelin uitstekend bij Scriabins maniakale geluidswereld.
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
The Complete Études (1992)
Piers Lane
‘Piers Lane kan gemakkelijk omgaan met de vluchtige figuren die in Skrjabins pianomuziek overvloedig aanwezig zijn. Zijn technische bravoure is vaak adembenemend... Gelukkig laat Lane ons nooit vergeten dat het virtuoze en het poëtische in gelijke mate bestaan.' (BBC Music Magazine Top 1000 CDs Guide)