titel

Maria Callas, Giuseppe di Stefano
o.l.v. Tullio Serafin

Mascagni wist te ontsnappen aan een loopbaan als bakker en richtte zich volledig op de muziek. Nadat hij aanvankelijk weinig successen had geboekt als componist, schreef hij zich in voor een wedstrijd voor uit één akte bestaande opera's, georganiseerd door de uitgever Sonzogno. Hij schreef Cavalleria rusticana ('Plattelandsridderschap'). Het werk bleek over de hele wereld succesvol, maar Mascagni had moeite om dit succes op te volgen.

Cavalleria rusticana wordt gezien als de eerste echte verisme-opera, een stijl waarin romantiek geen rol speelt. Hier geen verhalen over middeleeuwse koningen of renaissanceprinsen, verteerd door indringende passie. Verisme is gericht op realisme - alledaagse verhalen over de lagere klassen, vaak grof en vuig. De mediterrane setting en de mislukte liefde tussen Santuzza en Turiddu hebben echter evenveel te danken aan Bizets Carmen als aan de wens om de opera de moderne tijd in te trekken. Het is Mascagni's lyriek en dramatische instinct die van dit werk een klein meesterwerk maken. Het vermaarde intermezzo is zowel een muzikaal rustpunt als een voorbereiding op de stormachtige scène waarin Turiddu door Alfio wordt neergestoken.

Maria Callas' stem was op topvorm toen deze opname werd gemaakt. Haar Santuzza zeilt in de paashymne over het koor van La Scala en is pijnlijk kwetsbaar in 'Voi lo sapete, o mamma'. Guiseppe di Stefano is een schitterend schofterige Turiddu en Rolando Panerai is een van de beste Alfio's ooit opgenomen. Het beste aspect van deze opname is echter Tullio Serafins controle in de orkestbak. Dit is misschien niet de mooiste uitvoering van Mascagni's partituur, maar ontegenzeggelijk de meest dramatische.

nr = 5152

nr1 = 5