titel

Olivier Latry

Charles-Marie Widor (1844-1937) was geboren in Lyon. Zijn grootvader was een orgelbouwer, zijn vader organist en zijn moeder verwant aan de familie Montgolfier (beroemd vanwege de luchtballon). Nadat hij in Brussel les had gekregen van Lemmens, accepteerde Widor in 1870 de functie van organist in de prestigieuze kerk Saint-Sulpice in Parijs, waar hij bleef tot 1933. Hij volgde Franck op als orgel professor aan het conservatorium van Parijs en accepteerde later de compositieleerstoel. Hij schreef een verhandeling over orkestratie en had grote invloed op meerdere generaties van organisten en componisten.

Widor schreef composities in talloze genres, maar aan hem wordt ook de ontwikkeling van een nieuwe vorm toegeschreven; de 'orgelsymfonie'. Dit is een uit meerdere bewegingen bestaand werk met vrije structuur, bedoeld voor het orkestrale geluid van Cavaillé-Colls revolutionaire nieuwe orgels. Men hoort meestal eerst de Vijfde symfonie in F klein, opus 42, nr. 1, met de toccata - een van de bekendste werken in het gehele orgelrepertoire en favoriet op menig bruiloft. De toccata is het einde van een uit vijf bewegingen bestaande symfonie die begint met een uitgebreide set variaties, gevolgd door drie contrasterende secties, die elk Widors harmonische en melodieuze talent aantonen, alsmede zijn meesterschap over de door Bach ontwikkelde contrapunttechniek.

Olivier Latry volgde Pierre Cochereau op als organist van de Notre Dame in Parijs en is de bekendste orgelvirtuoos van zijn generatie. Zijn uitvoering van Widors Vijfde wordt gekenmerkt door adembenemende behendigheid en biedt de kans de intensiteit van het orgel van de Notre Dame te horen.

nr = 5103

nr1 = 5