Steven Isserlis & Pascal Devoyon
Fauré's Elégie is zijn bekendste werk voor de solocello en het meest substantiële dat hij sinds jaren had geschreven. Het was aanvankelijk bedoeld als langzame beweging van een sonate, maar Fauré voltooide nooit de rest en publiceerde dit werk driejaar later als op zichzelf staand stuk.
De Elégie is sterk beïnvloed door Fauré's leermeester, Saint-Saëns, met name op het gebied van de eenvoudige ternaire opzet, de innige melodie en de grote rol voor de piano. De versie met de orkestrale begeleiding is Fauré's eigen arrangement, maar is gebaseerd op de originele pianoversie, zo'n vijftien jaar eerder geschreven.
Fauré schreef het werk in 1880, toen hij 35 jaar oud was. In de jaren '70 had hij enkele traumatische gebeurtenissen moeten verduren: allereerst de oorlog tussen Frankrijk en Pruisen, waarin hij als infanterist had gediend; later, een teleurstelling op het romantische vlak en een verbroken verloving. Deze gebeurtenissen versterkten zijn toch al aanzienlijke neiging tot introversie en depressie, hoewel hij ook uitermate charmant op vrouwen kon overkomen. Een reeks van werken die hij na 1877 componeerde, weerspiegelt tot op zekere hoogte deze gemoedstoestand - wellicht de Elégie nog wel het meest. (Dit is het laatste werk dat nog zo'n sterk element van openhartige romantiek bevat.)
Steven Isserlis' opname van Fauré's voltallige werken voor de solocello is een cd die iedereen in de kast moet hebben staan. De Élégie komt tot ons in een evenwichtige, gepassioneerde uitvoering. Isserlis'schitterend gemoduleerde spel varieert van ingetogenheid en elegantie in het begin tot gepassioneerde uitbarstingen bij de terugkeer van het hoofdthema. En Devoyon doet zeker niet voor hem onder.
nr = 5096
nr1 = 5
Complete Cello Works (1994)
Het was aanvankelijk bedoeld als langzame beweging van een sonate, maar Fauré voltooide nooit de rest en publiceerde dit werk drie jaar later als op zichzelf staand stuk.
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
