titel

Dumay, Pasquier, Collard & Lodéon

Het Pianokwartet nr. 1 in C klein was Fauré's eerste grote kamermuziekwerk na zijn Eerste vioolsonate. Met deze compositie volgt hij in de voetsporen van de fraaie pianokwartetten van Schumann (een van zijn grote idolen) en Brahms, die niet populair was in Frankrijk, maar wiens muziek toch een grote invloed op de jonge Fauré lijkt te hebben gehad. Net zoals de sonate is het pianokwartet vol van passie en elan. Bovendien bevat het een overdadige, melodieuze lyriek, die een hoogtepunt bereikt in de duistere en treurige langzame beweging en het tweede thema van de energieke finale, waar ze vreemd genoeg een voorbode blijkt van een van de grote liefdesthema's uit Puccini's Madame Butterfly. Het scherzo is delicaat en luchtig, terwijl het belangrijkste thema van de eerste beweging doet denken aan de modale patronen die de muzikale taal van de componist zo vaak kleur en afwisseling geven.

Het Tweede pianokwartet in G klein is slechts zeven jaar later geschreven, maar laat ons een meer wereldwijze Fauré horen, en tegelijkertijd een geest in beroering. Het snelle tempo wordt nergens minder, behalve in de langzame beweging, een stuk van schitterende, bedachtzame schoonheid met persoonlijke relevantie voor Fauré. Hij legde uit dat het stuk hem deed denken aan 'het klokkenspel dat we vroeger altijd in de avond hoorden, in Montgauzy... Dit geluid suggereert een vaag droombeeld dat zich, zoals alle droombeelden, niet in woorden laat vertalen.'

Deze opname van een volledig uit Fransen bestaand gezelschap (pianist Jean-Philippe Collard, violist Augustin Dumay, altviolist Bruno Pasquier en cellist Frédéric Lodéon) bevat zeer sterke interpretaties die de energie van de composities goed tot hun recht laten komen.

nr = 5094

nr1 = 5