Waltraud Meier & Placido Domingo
& Paris Opera Orchestra
o.l.v. Myung-Whun Chung
Hoe vreemd dat Saint-Saëns, die in elk ander genre zo productief en succesvol was, slechts een enkele opera heeft geschreven die nu nog steeds populariteit geniet. Pas dertien jaar nadat Samson et Dalila in Weimar ten gehore was gebracht kwam het Franse publiek in aanraking met Saint-Saëns' grote verleidster, en niet in Parijs, maar in Rouen. De Parijse operaproducenten waren nogal op hun hoede voor Bijbelse onderwerpen, en wellicht begrepen ze de symfonische aard van het werk niet goed, of de stijl van het werk (halverwege tussen Meyerbeers grote vorm in vijf akten en de toekomstige lyrische verpozing van Massenet in).
Niet dat Saint-Saëns terugschrok van een lyrisch buitenkansje. Van Dalila's aria in de tweede akte, 'Mon coeur s'ouvre a ta voix' worden sterke mannen week. Geen wonder dat de aria in elk café en op elke straathoek werd gespeeld toen de opera eenmaal in Parijs werd opgevoerd. Samson et Dalila is schatplichtig aan het door de componist bewonderde oratorium, en de koraalpassages zijn magnifiek, met-de Hebreeërs geënt op Bach en de Filistijnen op Handel.
Placido Domingo is eerder bedachtzaam dan onstuimig als Samson, maar laat zich altijd leiden door zijn hart, en niet door zijn verstand. Waltraud Meier is wellicht niet de meest soepele Dalila ooit, maar haar heldin is zeker geen simpele Hollywood-vamp; dit is een vrouw wier karakter met elk van haar drie aria's meer diepgang krijgt. Het is echter Myung-Whun Chung die deze interpretatie zo bijzonder maakt. Hij blijft nooit hangen voor het goedkope effect en ontlokt een warm, zoet geluid aan het orkest van de Bastille Opéra. Het koor steekt in uitmuntende vorm.
nr = 5084
nr1 = 5
Samson et Dalila, Op. 47 (1992)
Samson et Dalila is schatplichtig aan het door de componist bewonderde oratorium
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
Samson and Delilah Fantasy, La Jota Aragonese & Tarantelle (2009)
London Philharmonic Orchestra o.l.v. Geoffrey Simon
