London Philharmonic Orchestra
o.l.v. Sir Adrian Boult
Nadat hij in zijn Eerste symfonie had afgerekend met Beethoven, kon Brahms in zijn Tweede, in D groot, meer zijn eigen gang gaan en een symfonisch ideaal nastreven dat minder dramatisch en lyrischer van aard was. De Tweede wordt over het algemeen als rustigste van zijn vier symfonieën gezien; in Brahms' eigen tijd werd het werk soms zijn 'Pastorale' of zelfs zijn 'Weense' symfonie genoemd. De eerste van deze bijnamen is zeker terecht: de natuur is een belangrijk thema van het werk. Romantische natuursymboliek (hoorngeschal, op vogelgezang gelijkend fluit- en klarinetspel enzovoort) voorziet de partituur van een rijke harmonische context.
Toch is het werk ook duister. Brahms gaf toe dat de compositie een bepaalde melancholische ondertoon had. Als de eerste beweging, met de uitgebreide melodieën, te vergelijken is met een grote wals, dan is het wel een wals die zo nu en dan de schaduwen betreedt. Dit wordt gesymboliseerd door de trieste noten van de trombones, die een dissonante canon aan het werk bijdragen. Deze duistere resonantie wordt nog duidelijker in de langzame beweging, waarvan de complexe polyfonie uiteindelijk in een tragische climax uitmondt. De sfeer wordt wat vrolijker in de tweede helft: het intermezzo is licht en behendig, een elegante, rustieke melodie die wordt afgewisseld met spannende, snelle dansmuziek. De finale is nog wel de beste verwoording van de vreugde in Brahms' orkestrale productie, met een dynamiek en neobarokfiguratie die plaatsmaakt voor een opbeurende, bezielde coda.
Dit is het beste deel uit Adrian Boults cyclus van de vier Brahmssymfonieën. Zijn ongeëvenaarde inzicht in het werk wordt gecombineerd met warmte en eloquentie.
nr = 5083
nr1 = 5
Symphony No. 2 (1954) (2000)
In Brahms'eigen tijd werd het werk soms zijn 'Pastorale' of zelfs zijn 'Weense' symfonie genoemd
1001 Klassieke uitvoeringen
Gramophone Monthly Choices
Brahms: The Symphonies (2013)
Leipzig Gewandhaus Orchestra o.l.v. Riccardo Chailly
* Record of the Month October 2013 *
Verrukking gaat nooit ten koste van de kenmerkende helderheid van textuur die elke instrumentale regel hoorbaar maakt.
Brahms: The Symphonies (2017)
Boston Symphony Orchestra o.l.v. Andris Nelsons
De tweede van de grote cyclussen van deze maand van grote namen: op basis van dit bewijs is de samenwerking tussen Nelsons en de Boston SO inderdaad erg sterk.
Brahms: Symphonies (2018)
Berlin Staatskapelle o.l.v. Daniel Barenboim
Barenboims voortreffelijke leiding van de Berliner Staatskapelle – in de eerste plaats een operaorkest – werpt hier meer vruchten af in krachtige uitvoeringen van Brahms’ orkestrale meesterwerken
Brahms: Symphonies (2024)
Chamber Orchestra of Europe o.l.v. Yannick Nézet‑Séguin
Doordachte maar spontaan klinkende interpretaties van Brahms’ symfonieën van de COE onder leiding van Yannick Nézet-Séguin, overal rijk aan details.
Overige in AppleMusic
Symphonies Nos. 1-4, Tragic Overture, Double Concerto & Serenade No. 2 (2005)
London Symphony Orchestra o.l.v. Bernard Haitink
