titel

Alfred Brendel & Walter Klien

Brahms was niet de eerste componist die zich liet inspireren door de levendige en exotische ritmes en melodieën van de Hongaarse populaire muziek. Liszt, in de meeste opzichten een geheel ander soort componist, had het merendeel van zijn Hongaarse rapsodieën al geschreven toen Brahms in de jaren '50 begon met het bewerken van de dansdeuntjes die in de cafés van Budapest door straatmuzikanten werden gespeeld.

De arrangementen waren aanvankelijk bedoeld voor de solopiano, maar toen de dansen in 1869 werden uitgegeven, had Brahms ze aangepast aan twee piano's -destijds de nationale smaak. De composities leverden Brahms een klein fortuin op. De solopianoversie (extravagant in hun virtuositeitsvereisten) werd voltooid en uitgegeven in 1872. Na het commerciële succes van de eerste set dansen wist uitgever Simrock Brahms te overtuigen om nog een reeks te componeren; deze werd uitgegeven in 1880.

De eerste tien Hongaarse dansen zijn sterk geënt op de populaire csardas en andere gestileerde Hongaarse dansmelodieën. Net zoals het Hongaarse materiaal van Liszt (maar in tegenstelling tot het werk van Bartók en Kodaly) zijn deze bronnen afkomstig uit de populaire muziek van de middenklasse, en niet uit de volksmuziek. Hoewel Brahms duidelijk maakte dat hij bestaande melodieën had bewerkt, liet hij na om zijn bronnen te vermelden, hetgeen hem op de beschuldiging van' plagiaat kwam te staan. Toch zijn het typische Brahmscomposities, net zoals de Hongaarse rapsodieën typisch Liszt zijn.

Er is nog steeds geen aanstekelijkere opname van de Hongaarse dansen dan die van Walter Klien en Alfred Brendel, gemaakt in de vroege dagen van het stereotijdperk. De geluidskwaliteit verraadt de ouderdom van de opname, maar Klien was een superbe Brahmspianist.

nr = 5053

nr1 = 5