Felicity Lott, Yann Beuron
& Les Musiciens du Louvre
o.l.v. Marc Minkowski
In een andere tijd veroorzaakte La belle Hélène nog een schandaal; het werk werd in ieder geval als uitermate riskant gezien.Tegenwoordig is het onderwerp, plezier en spel op de avond vóór het beleg vanTroje, wanneer Helena voor Paris valt en de Olympische goden een tripje naar het strand maken, gewoonweg charmant en grappig. Niets veroudert zo snel als satire.Toch steekt het libretto van Henri Meilhac en Ludovic Halévy nog steeds de draak met de strapatsen van onze politieke leiders, en is het omvormen van het heldendicht van Homeros in een boulevard klucht iets ondeugends.
Wat Hélène zowel 'belle' als fris houdt, is Offenbachs partituur. Aan het einde van de jaren '60 had hij de opéra-comique-structuur van drie akten ontwikkeld, een vorm die hij de rest van zijn leven zou gebruiken. Bovendien had hij zijn vocaliste gevonden, Hortense Schneider - gedurende twee decennia dé pin-up van Parijs en op zichzelf al een toeristische attractie. Tot slot had de componist zijn eigen muzikale stijl gevonden. De melodie voor Hélène's aria 'Amour devins!' is doordrongen van kleinschalig leed, en een kwinkslag over Wagner werd in Parijs altijd geapprecieerd; de vulgaire fanfare die Ménélas' brabbelcompetitie introduceert, bevat dan ook diverse knipogen naar Tannhauser, een werk dat drie jaar eerder fluitconcerten in de Paris Opéra had veroorzaakt.
Felicity Lott is alles wat je van Hélène zou kunnen verwachten - behept met een zilveren stem, vol met vreugde en ad rem. Paris wordt goed gezongen door Yann Beuron en de veteraan Michel Sénéchal als Ménélas geeft blijk van een schitterend zelfrespect.
nr = 5037
nr1 = 5
La Belle Hélène (2001)
Het omvormen van het heldendicht van Homeros in een boulevardklucht heeft iets ondeugends
1001 Klassieke uitvoeringen
Overige in AppleMusic
