titel

Placido Domingo & Leo Nucci o.l.v. Herbert von Karajan

Opera's met een goede plot hebben altijd al meerwaarde gehad. De moord op koning Gustaaf III van Zweden tijdens een gemaskerd bal is door diverse componisten opgepikt, met Daniël Auber (Gustave III ou Le bal masqué uit 1833) en Saverio Mercadante (Il reggente, 1843) als bekendste voorbeelden vóór Verdi. Er moest echter nog steeds rekening worden gehouden met de censuur, en de moord op een monarch op het toneel kon eenvoudigweg niet door de beugel. Net zoals Mercadente de setting had veranderd in het Schotland van de 16é eeuw, moest de Gustavo III van Verdi veranderd worden in Riccardo di Warwick, de Engelse gouverneur in Boston.

Voor de rest volgt het libretto dat van Eugène Scribe (voor Auber) redelijk nauwgezet. Riccardo houdt van Amelia, de vrouw van zijn secretaris Renato. Zijn interesse wordt beantwoord, hoewel Amelia haar man nooit ontrouw is. Riccardo zelf wordt verscheurd door liefde en zijn plicht als vriend en heerser. Renato, die inmiddels van de affaire weet, besluit om een zojuist ontdekte samenzwering niet te ontmaskeren, maar te steunen. Het is hij die Riccardo ombrengt. Terwijl hij zijn laatste adem uitblaast, vergeeft Riccardo alle betrokkenen.

Net zoals het libretto gebaseerd was op de tekst van Scribe volgt de muziek het patroon van de Franse grand opéra. Het orkestrale palet is verfijnder dan destijds in Italië gebruikelijk was en er is een overvloed aan strofische aria's.

De beste uitvoering van de vele goede vondsten in de partituur is die van het Winer Philharmoniker, met Herbert von Karajan in zijn laatste operaopname. De cast. is sterk, met Placido Domingo als aarzelende held Gustavo.

nr = 5021

nr1 = 5