titel

Siegfried Jerusalem, Cheryl Studer
& Wiener Philharmoniker
o.l.v. Claudio Abbado

Lohengrin was de laatste grote romantische opera die Wagner schreef voordat hij met zijn Ring-cyclus begon en neemt een speciale plaats in de canon in. Het werk wordt gekenmerkt door rijke melodieën, wilde harmonieën en nummers die ook buiten het operagebouw, in op zichzelf staande vorm, populair zijn. Het is ook het enige werk van Wagner dat eindigt in een onvervalste tragedie; Wagner zag Lohengrin niet alleen als goddelijke redder, maêr ook als metafysisch fenomeen wiens contact met de menselijke aard slechts tot rampspoed kon leiden.

Het verhaal gaat over een graalridder die plotseling verschijnt aan Elsa, een maagd in moeilijkheden. Elsa kan niet nalaten datgene te vragen wat de ridder haar juist verboden had te vragen: wie is hij en waar komt hij vandaan? Lohenrgin wordt hierdoor gedwongen terug te keren naar Monsalvat en zal Elsa nooit meer kunnen zien. Om Elsa af te schilderen als nieuwsgierig aagje is echter te simplistisch. De vraag die zij stelt is de belangrijkste vraag van allemaal; Elsa werd door Wagner gezien als de vrouw van de toekomst.

Claudio Abbado tovert de mystieke wereld van de graal tevoorschijn en blijft oog houden voor de lyriek van het werk. Hij integreert de wereld van intimiteit met de wereld van publiekelijk rumoer. Ook Siegfried Jerusalem kan in de titelrol uitstekend overschakelen van mystieke introspectie naar een duidelijke expressie van loyaliteit, liefde of woede. De tedere, gepassioneerde Elsa van Cheryl Studer kan zich meten met welke andere Elsa dan ook, terwijl Waltraud Meier metOltrud een bloedstollende vijand neerzet.

nr = 4136

nr1 = 4