titel

Peter Seifert & Waltraud Meier
& Staatskapelle Berlin
o.l.v. Daniël Barenboim

In de essentie heeft Tannhauser te maken met de tegenstrijdige belangen van sensuele en spirituele liefde - de eerste vertegenwoordigd door de godin Venus, de tweede door Elizabeth, nichtje van de landgraaf. In de beruchte zangwedstrijd (gebaseerd op een historische gebeurtenis) choqueert Tannhauser het verzamelde gezelschap door Venus te lofprijzen; hij ontsnapt ternauwernood aan executie. Vervuld van schuldgevoel vanwege zijn verraad aan Elizabeth vertrekt hij op een bedevaart naar Rome. De paus weigert hem echter absolutie te verlenen. Elizabeth bindt met succes de strijd aan met Venus, maar moet dit wel met haar leven bekopen.

Tannhauser bevat veel gedenkwaardige muziek; niet alleen het bekende 'pelgrimskoraal' en Wolframs 'hymne aan de Avondster', maar ook twee schitterende liederen van Elizabeth - haar vreugdevolle begroeting in de liederenhal in Wartburg en haar gebed in de derde akte.

Er zijn twee versies van het werk: Dresden, de partituur zoals Wagner haar oorspronkelijk opschreef, en Parijs, de revisie uit 1861 voor opvoering in de Franse hoofdstad. In deze laatste versie zijn enkele gedurfde muziekstukken voor Venus opgenomen, geschreven in de volwassen stijl die Wagner had bereikt na het componeren van Tristan und Isolde.

Barenboim gebruikt de Dresden-versie, maar met een Parijse interpolatie in de Venusberg-scène. Peter Seiffert slaagt erin om de bravoure en het gekwelde schuldgevoel van de hoofdpersoon over te brengen, terwijl Waltraud Meier, een van de beste Wagnerzangers van haar tijd, de complexiteit van Venus op wonderbaarlijke wijze vormgeeft.

nr = 4128

nr1 = 4

Tannhäuser (2001)

Tannhauser bevat veel gedenkwaardige muziek; niet alleen het bekende 'pelgrimskoraal' en Wolframs 'hymne aan de Avondster', maar ook twee schitterende liederen van Elizabeth

1001 Klassieke uitvoeringen

Overige in AppleMusic